Passion of Mind

Marie Willis (Demi Moore) is een jonge weduwe, die haar twee dochtertjes opvoedt in het Zuiden van Frankrijk. Veel contact met anderen heeft ze niet. Alleen aan Jessie (Sinéad Cusack, haar toeverlaat, vertelt ze alles...

Martha 'Marty' Willis (opnieuw Demi Moore) leidt het tegenovergestelde leventje. Als literair agent in de Big Apple is het leven van deze carrièrevrouw snel en veeleisend. Twee verschillende levens dus, vertolkt door dezelfde actrice. Zijn ze tweelingzussen? Nee, dat ligt te veel voor de hand. Het gaat om één en dezelfde vrouw die als Marie gaat slapen, Marty wordt en omgekeerd. Eén is er dus echt en één fictie. Maar welke?

Spijtig genoeg weet Marie/Marty het zelf niet. De beide psychiaters die ze in haar twee levens opzoekt, blijken niet veel hulp te bieden. Wel waarschuwt haar Oostenrijkse shrink dat deze vorm van tweevoudige persoonlijkheid wel eens gevaarlijk kan zijn. Alles gaat echter goed en Marie en Marty houden wel van het leiden van twee totaal verschillende, maar interessante levens.

Dan ontmoet Marie echter de New Yorkse schrijver William (Stellan Skarsgård) en even later valt Marty voor de charmes van de charmante en rustige boekhouder Aaron (William Fichtner). Nu beginnen de zaken helemaal complex te worden, want aan wie wil ze zich 'volledig' geven? Wanneer ze beide mannen dan nog van haar situatie vertelt, dringt een definitieve 'keuze' zich op..

Een complex verhaal dus dat voortdurend van realiteit naar droom springt, maar je weet niet wat reëel of fictie is. Dit interessante gegeven verliest echter al snel z'n antrekkingskracht en het trage verloop van de film en voortdurende heen en weer springen tussen twee werelden doet een lange tijd vervelend aan. Op een bepaald moment kon het me geen fluit meer schelen wat nu het einde zou zijn en of we de droom van de werkelijkheid zouden kunnen onderscheiden.

De weinig overtuigende vertolkingen (een romantisch etentje wordt gestoffeerd met geforceerde lachjes en dialogen i.p.v. spontaneïteit) maken het geheel extra zwaar. Gelukkig is het einde niet totaal ongeloofwaardig en kan je na de film nadenken (mocht je nog zin hebben) en eventueel een boeiende discussie voeren over het toch niet alledaagse verhaal. Vandaar ook die ene ster.

Jan Loisen Helemaal (niet) akkoord? Lees de