The SpongeBob SquarePants Movie

Monty Python had het nooit zo absurd kunnen bedenken: een gele spons die diep in de oceaan in een ananas woont en in een hamburgerrestaurant werkt. En toch, Spongebob slaagde erin een hele horde fans te verzamelen, werd het mikpunt van Amerikaanse katholieke bewegingen die hem versleten als een homofiel (ach ja, dan heeft de paarse Teletubbie Tinkiewinkie er een vriendje bij) en die hard Spongebob fanaten stichtten zelfs een religie waarin zijne sponzigheid centraal stond. De gele spons groeide de afgelopen jaren uit tot een ware rage. En rages smeken er nu eenmaal om vroeg of laat eens verfilmd te worden...

Star Wars films en James Bond prenten horen besproken te worden door de fans. 'Newbies' kunnen nooit een deftig oordeel vellen over een franchise waar ze geen kaas van gegeten hebben. Helaas duikt hier het gevaar op dat objectiviteit en fandom moeilijk te vermengen zijn. Idem dito voor deze allereerste Spongebob film. Als prille volwassene al jaar en dag een ware sponsfanaat, is het voor ondertekende moeilijk een quotering op deze prent te plakken. De diehard spongers zullen hun hartje ophalen, de newbies zullen de spons uitwringen en regelrecht naar de prullenbak verwijzen. U mag de humor van Spongie en zijn kameraden misschien verslijten als infantiel of té absurd, hij slaagde er toch in om Hollywoodsterren als Scarlett Johansson en Alec Baldwin zover te krijgen om hun vocale bijdrage te leveren en zelfs David Hasselhoff om zijn Baywatch personage te parodiëren.

Toegeven, het flitterdunne verhaal van deze prent is niet veel meer dan een lauw doorslagje van de televisieserie, incluis de absurde humor en de vertrouwde sponsmanieren. Het onderwaterdorpje Bikinibottom (een dorp met zulke naam is enkel en alleen mogelijk in de exentrieke wereld van Spongebob en zijn kornuiten) staat helemaal op zijn kop wanneer de gouden kroon van koning Neptunus gestolen is. De koning verdenkt meteen Mr. Krabs, eigenaar van restaurant 'De Krokante Krab', van deze misdaad. Mr. Krabs wordt bevroren en het is aan Spongebob en zijn sidekick, Patrick de roze zeester, de kroon te vinden en zo de onschuldige Krabs zijn onschuld te bewijzen en hem te ontdooien. En natuurlijk ook wat Freudiaanse diepgang : de twee helden zijn niet enkel op zoek naar het gouden kroonjuweel, maar ook op zoek naar 'de man' in zichzelf en trachtten zich zo te distantiëren van hun kinderlijke trekjes.

Het knappe aan de prent is louter het feit dat hij er in slaagt als anderhalf uur durende aflevering stand te houden. De film gaat op intelligente wijze de (Disney)clichés uit de weg door uit het absurde vaatje te tappen. In het tijdperk van grote CGI-producties ('Computer Generated Images') is het leuk om nog eens een traditionele tekenfilm te zien die tegelijk interessant en grappig is. Let wel, deze recensie werd neergeschreven door een ware Sponger, eentje die zich laaft met de dagelijkse (her)uitzendingen van de spannende avonturen van het sponsje. Ben ik blind voor eventuele kinderziektes? Is Spongebob enkel voer voor de fans? De norm van een site die zich tracht te profileren als een kwalitatieve webstek en zich tracht te ontdoen van zijn puberale imago gebood mij maar één sterretje uit te reiken. Maar de Spongebobfanaat in mij kan niet anders dan er een tweede bij te geven.

Sven De Hondt Helemaal (niet) akkoord? Lees de