Bombón, el Perro

Genre: Tragikomedie | Duur: 1u37 | Release: 3 Augustus 2005 | Land: | Regie: Carlos Sorin | Cast: Juan Villegas, Kita Ca, Pascual Condito, Walter Donado

Ondanks de verlammende economische malaise is de Argentijnse cinema momenteel erg productief. Meer nog, de crisis is zoals in vele hedendaagse films ('Buena Vida Delivery') niet alleen de context maar ook de drijfveer achter deze film. En net als 'Buena Vida Delivery' richt Bombom zich niet op het negatieve maar kijkt met positieve blik vooruit naar de toekomst, hoe onzeker die ook is.



Weinigen zullen zich misschien spontaan aangetrokken voelen door een verhaal over een arme Argentijn en zijn hond. Spijtig, want hoewel 'Bombon, el Perro' misschien naïef klinkt in zijn opzet, is het resultaat een hartverwarmende film die door en door menselijk is. De naturel en het realisme waarmee elk van de personages hun gevecht tegen de crisis leveren heeft waarschijnlijk veel te maken met het feit dat regisseur vooral met niet-professionele acteurs werkte, die in de film hun eigen naam behouden en in hun leven gelijkaardige dingen meemaakten. Zo werd de charmante hoofdrolspeler met het mysterieuze glimlachje, Juan Villegas, net als in de film na twintig jaar dienst in een tankstation ontslagen.



Na alle tegenslagen lijkt het dat de goedmoedigheid van Juan toch beloond wordt als een oudere dame Bombon aan hem schenkt in ruil voor de reparatie van haar auto. Bombon Le Chien is niet zomaar een hond maar een prachtige, fiere Argentijnse dog met een stamboom om u tegen te zeggen. Samen met hondentrainer Walter Donado stoomt Juan Lechien, zoals hij het imposante witte beest noemt, klaar voor zijn eerste show. En zelfs al is het voorspelbaar en is het maar brons dat ze winnen, je huilt tranen met tuiten als de trotse Juan met zijn viervoeter in de prijzen valt.



Met Bonbon aan zijn zijde opent zich een nieuwe wereld voor Juan maar het perspectief om er geld en eer mee te verdienen valt onverwacht in duigen als Lechien één van zijn meest financieel interessante activiteiten weigert uit te voeren. Een bezoek aan de dierenarts wijst uit dat het libido van de goedmoedige lobbes en loyale compagnon aan het nulpunt grenst. Ach, het beest mag toch ook zo zijn persoonlijke problemen hebben?



Al bij al komt het daar ongeveer op neer bij regisseur Carlos Sorin die ook al in dezelfde trant Historias Minimas maakte. Kleine verhalen van kleine mensen die met opgeheven kop hun dagelijkse lasten dragen. Een hondenfilm ja, maar één om nooit te vergeten.