Les Femmes de l'Ombre

Meteen belanden we in Wereldoorlog II, 1944, in Bourg-en-Bresse om getuige te zijn van een schietpartij tussen een handvol verzetslieden en een aantal Duitsers. Een van hen, de iets té koelbloedige Louise (Sophie Marceau), knalt met succes enkele Duitse soldaten neer. Zij zal een hoofdrol vertolken in het verhaal over Les Femmes de L?Ombre. Goed gekozen trompetmuziek begeleidt de inleidende zwartwitfoto?s van vrouwen in militaire dienst. Cineast Jean-Paul Salomé geeft ons ook nog mee dat Winston Churchill een speciale eenheid SOE (Special Operations Executive) oprichtte waar ook vrouwelijke rekruten uit de geallieerde landen deel van uitmaakten. De Franse sectie van die geheime inlichtingen- en sabotagedienst legde zich toe op het welslagen van D-Day, de landing van de geallieerden in Normandië.

Het gegeven op zich is veelbelovend. We verwachtten een spannende oorlogsfilm met een originele invalshoek: een commando van vijf vrouwen die een plan uitkienen om een Brits geoloog in een Frans hospitaal te bevrijden en naar Engeland te loodsen. Een prostituee, een cabaretdanseres, een radio-operator en een scheikundige (respectievelijk Julie Depardieu, Marie Gillain, Maya Sansa en de Belgische Deborah François uit L?Enfant) staan Louise en haar broer bij het welslagen van deze opdracht bij. Het over bijna twee uur uitgesponnen relaas wordt echter steeds ongeloofwaardiger. De knappe dames weten zich uit een resem hachelijke situaties te redden, maar blijken onder valse voorwendselen te zijn gerekruteerd. Vooral de voormalige relatie van cabaretdanseres Suzy met de Duitse kolonel Heindrich die het doelwit van de verzetsvrouwen wordt, is van de pot gerukt. Het lijkt wel of de scenarioschrijvers regisseur Salomé en Laurent Vachaud knipogen naar de amusante oorlogsreeks Allo Allo en dat moet allerminst de bedoeling zijn geweest.

De acteerprestaties zijn behoorlijk, maar kunnen eveneens het bochtige scenario niet redden. Jean-Paul Salomé liet zich nochtans leiden door een artikel over de Franse verzetsvrouw, Lise Villameur, die lid was van de SOE. De Times eerde haar in 2004 als een heldin ter gelegenheid van haar overlijden. Het was voor Salomé de aanzet tot het realiseren van Les Femmes de l?Ombre. Ondanks zijn idealistische intenties het oorlogsverhaal van zijn grootvader te begrijpen, de beschikbare historische feiten en zelfs het advies van een historicus lukt het hem evenals in Arsène Lupin niet om de film te vrijwaren van enig surrealisme. Dit komt er van als men stelt zich door het ?mysterie? van de vrouwen te laten inspireren. Zijn verdienste om te draaien op de exacte locaties in plaats van in studio?s in Oost-Europa verhoogt het waarheidsgehalte evenmin.

Winston Churchill zei na het einde van WO II dat de geallieerden de oorlog wonnen dankzij de vrouwen. In tegenstelling tot wat deze film doet vermoeden, waren die vrouwen in de schaduw veeleer diegenen die op het thuisfront onder meer de wapen- en metaalfabrieken draaiende hielden en in de ziekenboegen de gewonden verzorgden en niet de tientallen verzetsvrouwen die binnen speciale eenheden opereerden. Vandaar dat we de titelkeuze van Salomé en Vachaud misplaatst vinden. Het onderwerp van deze film had ongetwijfeld meer potentieel. Enkel een aanrader voor filmliefhebbers die wensen te ontdekken welke rol priesters hadden in het verzet en of ook vrouwen in uniform sexy ogen.

Vera Bras Helemaal (niet) akkoord? Lees de