Knowing

Cinema is in staat ons heel wat onzin te laten slikken. De kracht van een goed verhaal overstijgt de grootste onwaarschijnlijkheden. Meestal toch. Gelukkig gaat die stelling nog enigszins op voor Knowing, een nogal vergezochte maar niettemin entertainende sci-fi-prent met een treffend apocalyptisch sfeertje.

Het verhaal begint in 1959. Op een basisschool wordt een tijdscapsule met kindertekeningen in de grond gestopt. 50 jaar later wordt de capsule geopend en krijgen de leerlingen een beeld van hoe men een halve eeuw geleden de toekomst zag. De zoon van wetenschapper John Koestler krijgt echter een bijzondere brief: er staan enkel cijfers op. Koestler ontdekt (wel erg snel) dat de cijfers een betekenis hebben: het blijken de data te zijn van allerlei grote rampen in de laatste 50 jaar. Drie ervan blijken nog te moeten gebeuren. John tracht daar nog iets aan te doen, maar intussen valt hem op dat een aantal bijzonder verdachte sujets zijn zoon in het oog houden.

Met Knowing stelt regisseur Alex Proyas -wiens I, Robot ook behoorlijk flets was- zijn publiek eigenlijk wat op de proef. De plot vertrekt vanuit een fascinerend idee, maar de uitwerking is behoorlijk zielloos en vraagt veel bereidwilligheid van de kijker. Het spektakel blijft weliswaar de hele film door bekijkbaar, echt indringend of gewoon lekker spannend is deze film zelden -het intense en bij momenten zelfs bloedstollende I am Legend wordt, om maar een andere (post)apocalyptische film te noemen, in de verste verte niet benaderd. Bovendien zijn heel wat scènes dramatisch gezien erg zwak, wat de film veel kwetsbaarder maakt voor kritiek.

We kunnen nog leven met opeengestapelde kletskoek als daar een zekere gravitas mee gepaard ging. De scène waarin de betekenis van de cijfers duidelijk wordt is bijvoorbeeld lang niet zo krachtig als eigenlijk gemoeten had. Het helpt ook niet dat Nicolas Cage de laatste jaren enkel rommel gemaakt heeft en je dus, hoewel hij behoorlijk werk maakt van zijn vertolking, gewoon geen vertrouwen meer hebt in zijn filmkeuzes. Waar is de tijd van Leaving Las Vegas, Adaptation of Face/Off? Tenslotte zijn ook de special effects niet bepaald je dat. Technisch perfect hoor, maar ze maken de sensationeelste scènes iets te nadrukkelijk mechanisch waardoor elke inleving verloren gaat. Wanneer we Koestler zien rondstruinen op de plaats waar een vliegtuig is neergestort en hij zijn handen zowat in de vlammen steekt zonder die te lijken opmerken, gaat een flinke flard magie verloren.

Knowing is beslist een film met schoonheidsfoutjes en het einde is zelfs lichtjes bespottelijk. Maar ondanks alles lukt het de prent toch iedere weinig eisende kijker twee uur filmplezier te bezorgen.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de