Jagten

Genre: Psychologisch drama | Duur: 1u51 | 2012 | Release: 14 November 2012 | Land: Denemarken | Regie: Thomas Vinterberg | Cast: Mads Mikkelsen, Thomas Bo Larsen, Annika Wedderkopp, Lasse Fogelstrom, Anne Louise Hassing

De Deen Thomas Vinterberg had eigenlijk wel iets goed te maken. Na Festen heeft hij alles welbeschouwd geen film van wezenlijk belang meer gemaakt. Jagten (The Hunt) is echter een klein meesterwerkje geworden dat bevestigt dat Vinterberg een toptalent is.

De onovertrefbare Mads Mikkelsen speelt kleuterbegeleider Lucas, wiens wereld op zijn kop wordt gezet na beschuldigingen van seksueel misbruik met één van de ukken, dan nog wel de dochter van zijn boezemvriend. De strak vertelde wijze waarop dit ontnuchterende relaas zich verder ontwikkelt, confronteert ons met de mensheid zoals we die eigenlijk vaak weigeren te zien: draconisch, hysterisch, irrationeel. Nochtans blijft elk personage menselijk en gaat Vinterberg goedkope tegenstellingen uit de weg. Immers, hoe zouden we zelf zijn? Neutraal en kalm, maken we onszelf wijs. 

Iedere confrontatie tussen Lucas en de diverse personages uit zijn omgeving, doet dan ook het ergste vermoeden, waardoor zich doorheen de film een emotionele spanning ophoopt die de kijker op het puntje van zijn stoel houdt. Het sterke aan Jagten, en aan veel andere Scandinavische topfilms, is dus vooral dat er zonder poespas een genuanceerde, psychologische intensiteit wordt aangeboord die in schril contrast staat met vaak manipulerende of oppervlakkige van (veelal Amerikaanse) producties. Jagten is immers naast beklemmend en hartverscheurend ook benauwend realistisch, zeker in een Belgisch post-Dutrouxtijdperk.

Beklemmend, hartverscheurend en benauwend realistisch

Toch is Jagten geen bespiegeling van massahysterie maar een treffend, tragisch portret van iemand die zijn leven langzaam aan duigen ziet vallen. Met de komst van Lucas' zoon, wordt het de kijker helemaal te machtig: als Lucas nog als een man zijn lot weet te dragen, moet de zoon beroep doen op haast bovennatuurlijk mentale krachten om zich staande te houden.

De twee uur die Vinterberg vult met deze film, is er geen minuut te veel. Met een meesterlijk gevoel voor dramaturgisch ritme en dosering, en met dank aan een sublieme cast - Mikkelsen kreeg er een Gouden Palm voor - , laat hij Jagten op ons los tot we helemaal murw zijn. Krijg dit maar eens even uit je hoofd. 

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lucas wordt vrijgelaten, er zijn onvoldoende aanwijzingen dat hij iets verkeerd gedaan heeft. In het dorp maakt men het hem echter niet gemakkelijk. Een confrontatie met zijn beste vriend Theo tijdens de Kerstviering, doet Theo beseffen dat zijn dochter gelogen heeft, iets wat ze trouwens van bij het begin toegegeven heeft. Er ontstaat uiteindelijk toenadering die doet vermoeden dat de scherven misschien gelijmd kunnen worden. Een jaar later lijkt alles verwerkt te zijn. Op een jachtceremonie voor zijn zoon, ziet Lucas zich omringd door vrienden. Tijdens de jacht tracht iemand hem echter neer te schieten. De aanslag mislukt, maar de wetenschap dat er nog steeds mensen zijn die hem verdenken en dat hij nooit meer echt zeker zal zijn van de oprechtheid van mensen uit zijn omgeving, lijkt hem even zwaar te vallen als wanneer het schot raak was geweest.