Lovelace

Genre: Biopic | Duur: 1u33 | Release: 8 Januari 2014 | Land: VS | Regie: Rob Epstein, Jeffrey Friedman | Cast: James Franco, Hank Azaria, Amanda Seyfried, Peter Sarsgaard, Sharon Stone, Juno Temple, Robert Patrick

Linde Boreman – veeleer bekend onder het pseudoniem Linda Lovelace – was een pornoactrice uit de jaren zeventig die destijds roem verzamelde door haar rol in de befaamde pornoklassieker Deep Throat. Daarin vertolkte ze een seksueel gefrustreerde vrouw wiens clitoris zich in haar keel bevindt en aldus op die plek bevredigd moet worden. Hoe een voorheen ordinair meisje in zo'n weinig kies milieu terechtkomt is wat de biopic Lovelace tracht uit te vissen.

Wat Lovelace ervan weerhoudt meer dan een middelmatige prent te zijn is het feit dat Linda een compleet inactief personage is. Doorheen het verhaal is ze een machteloos slachtoffer van haar vreselijke omstandigheden, een speelbal van partijen die niet bepaald het beste met haar voor hebben. Weliswaar stemt dit overeen met de gebeurtenissen waarop Lovelace zich baseert, maar goede dramatiek vereist – althans in de grote meerderheid van gevallen – meer dan louter een vertelling van miserie. Idealiter onderneemt de protagonist acties om zijn of haar obstakels te overwinnen.

Ook worden de acteerprestaties van Amanda Seyfried als de timide Linda, Peter Saarsgard als haar brutale man en Sharon Stone als de afstandelijke maar welmenende moeder, geremd door het eerder simplistische scenario en onsubtiele dialogen. De acteurs doen hun best, maar het materiaal om handen is niet altijd evenwaardig aan hun talenten. Lovelace voelt uiteindelijk artificieel en ledig aan.

Linda’s ervaringen waren echter wel grimmig en aangrijpend genoeg om deze verfilming doorheen boeiend te houden. De wetenschap dat waargebeurde feiten toegelicht worden geeft het verhaal een wrange en doordringende smaak. Daarenboven spelen de filmmakers met de percepties van de kijker via een pientere verhaalstructuur, wat van Lovelace een interessantere kijkervaring maakt dan een chronologische vertelling zou gedaan hebben. Door eerst een eufemistische versie van Linda’s entree in de porno-industrie te laten zien en pas daarna de werkelijke en meer stuitende drijfkrachten achter haar keuzes te onthullen, stelt deze biopic de percepties van buitenstaanders – m.a.w. de kijkers – in vraag.

Lovelace is voornamelijk het bekijken waard vanwege het fascinerend bronmateriaal, maar het verhaal verdient een meer inzichtelijke verfilming, des te meer omdat het waargebeurd is. Wie ondertussen op zoek is naar een prent over het zoeken naar menselijkheid in de porno-industrie doet er beter aan Paul Thomas Andersons Boogie Nights te (her)bekijken.