"IN DE EERSTE PLAATS WILDE IK GEWOON EEN GOEIE HORRORFILM MAKEN" De Ierse film Isolation speelt zich volledig af op de twee hectaren van een afgelegen boerderij, waar vijf mensen geconfronteerd worden met het resultaat van een uit de hand gelopen genetisch experiment op koeien. Een bloeddorstig embryo vreet zich een weg naar buiten, maar niet voordat het eerst alle organen van zijn gastvrouw of ?heer heeft opgepeuzeld. De grazende viervoeters zagen er nog nooit zo onheilspellend uit. Wij wisten regisseur Billy ?O Brien te strikken voor een kort gesprek over koetjes en kalfjes. De werktitel van uw film luidde The Calf, waarom veranderde u het in Isolation? Ik hou van horrorfilms uit de jaren tachtig zoals The Thing, The Blob en The Fly en ik vond dat The Calf perfect in dat rijtje pastte. Maar de producers Ruth en Bertrand waren van begin af aan niet tevreden met die naam. Ze vonden hem niet eng genoeg klinken en bovendien zou de Franse vertaling (Le Veau) niet goed in de mond liggen. Dus zei ik tegen Bertrand: ?Als je iets beter weet, laat het maar weten.? Halfweg de productie kwam hij dan met Isolation aandraven. Ik was er niet kapot van, maar haatte het woord evenmin. Uit nieuwsgierigheid heb ik toen de term in Google ingetikt en tot mijn grote verbazing leverde dat twee zeer specifieke zoekresultaten op. Enerzijds stootte ik op websites over horrorfilms zoals The Shining, waarin mensen geïsoleerd raken van de buitenwereld; anderzijds op wetenschappelijke pagina?s die het hadden over het isoleren van cellen en genen. Beide onderwerpen vatten de film eigenlijk perfect samen. Isolation is bovendien een simpel en universeel woord dat iedereen meteen begrijpt. Waarom koos u een boerderij als locatie? Omdat ik er zelf ben opgegroeid. Mijn vader was veeboer en ik hielp geregeld een handje wanneer er een koe moest kalven. Toen ik op een keer aan een bevriend filmmaker in Londen vertelde hoe zo?n bevalling verliep, was hij compleet geshockeerd van al het bloed en slijm dat er aan te pas komt. Als stadsmens wist hij niets af van het plattelandsleven. Zijn reactie vond ik alleszins zeer interessant. Alleen wist ik nog niet goed hoe ik van dat onderwerp een film moest maken, laat staan wat voor een film. Een jaar later schoot me dan de volgende vraag te binnen: wat als de geboorte zo moeilijk verloopt omdat er een of ander monster in de koe gevangen zit? En toen had ik mijn horrorfilm. Ik hou van horror, van fantasy, van sciencefiction; en plotseling beantwoordde mijn script aan de genres die ik zelf zo leuk vind. Het was dus pas bij het aspect van het monster dat mijn horrorfilm vorm kreeg. Een zeer opwindend moment was dat. Ik ben dus nooit voor een wit blad papier gaan zitten met het idee een griezelverhaal te schrijven. Als je dat doet, eindig je volgens mij met een horrorfilm zoals alle andere. Hoe was het om op zo?n lokatie te filmen? "It was horrible, from beginning to end." (lacht) De regen, de wind, de mest: het waren zware omstandigheden om onder te filmen. Mijn regie-assistent Donald moest tot in den treuren de stront en modder van de kabels vegen. Toen de hele crew de afgewerkte film voor het eerst te zien kreeg en ik na afloop aan Donald vroeg wat hij ervan vond, antwoordde hij: ?The horror, the horror!?. Het resultaat deed hem te veel terugdenken aan de opnames. Laatst liep ik in Dublin trouwens iemand van de crew tegen het lijf die ik sinds de opnames niet meer gesproken had. En hij vertelde me dat het team dat meehielp aan Isolation de film ondertussen als graadmeter gebruikt voor de belabberde werkomstandigheden op andere sets. Had het wezen direct zijn huidige vorm of waren er in het begin andere versies van ontworpen? Wel, mijn vrouw is creature designer van beroep en samen met Steve, een vriend van me, heeft ze drie maanden lang research gedaan naar genetische afwijkingen. Alle verworven informatie verzamelden ze in een database vol afschuwelijke ziektes en aandoeningen. Hieruit is dan het concept van het wezen ontstaan en hoe het er concreet moest uitzien. Gebaseerd op bestaande afwijkingen is het monster in de film dus vrij realistisch. Misschien in een ietwat simplistische vorm, want er was geen tijd om alles deftig uit te werken. Was het de bedoeling om kritiek te geven op genetische manipulatie, of wilde u gewoon origineel uit de hoek komen door de gebeurtenissen eens niet in een akelig huis te laten afspelen? Beide. Eerst was er het idee om iets rond koeien te doen (het hele cowthing); daar vloeide dan logischerwijs het genetisch aspect uit voort. Wat de wetenschapper in de film probeert, wordt vandaag de dag ook echt gedaan: men zoekt manieren om runderen groter te maken en vlugger te laten groeien, met meer vlees aan hun botten. "That?s all real." Dit gegeven maakte het mogelijk om het geheel zo realistisch mogelijk te houden binnen het kader van horror en science fiction, zonder dat het meteen belachelijk zou overkomen. Het was natuurlijk mooi meegenomen dat de film op die manier een probleem aankaartte waar ik zelf als regisseur ook achtersta. Ik ben niet tegen experimenten, maar ik vind dat er meer regeringscontrole moet zijn. Uit de research die ik deed, bleek dat deze praktijken vooral werden gedaan om meer winst te maken, en dat kan niet de bedoeling zijn (lacht). Dus samengevat: voor u volstaat het als uw film het publiek een leuke avond heeft bezorgd? Juist. Het is nooit mijn bedoeling geweest om propaganda te voeren. In de eerste plaats wilde ik een goeie horrorfilm maken. Het feit dat het thema van genetische manipulatie er perfect bij paste, geeft natuurlijk extra voldoening. Maar mijn volgende film kan evengoed geen onderliggende boodschap bevatten en hopelijk toch een spannende film zijn. Dat valt nog af te wachten. Alleszins bedankt voor het interview. Boe!