K.U.T heeft gequizd
Na een maandenlange voorbereiding mocht de K.U.T-redactie afgelopen vrijdag de apotheose van haar werk beleven: de vierde editie van de K.U.T-quiz wist meer dan 100 deelnemers naar Leuven te lokken. Een korte terugblik. De Labozaal van Kunstencentrum STUK kon het dertigtal ploegen nog net aan. Voor de gelegenheid werd uitgepakt met een technische ondersteuning van hoog niveau. We projecteerden de vragen en fragmenten op maar liefst 4 grote beeldschermen. Zo kon om half acht aangevangen worden met 10 vragenreeksen, goed voor 100 filmvragen. De eerste ronde bleek op het eind van de avond ook meteen al de moeilijkste. Schadelijk voor het moreel van iets minder onderlegde ploegen. Maar daar waar kennis tekort schoot, bleken de fragmenten gevarieerd en vaak grappig of spectaculair genoeg om verveling tegen te gaan. De eerste tien vragen bleken vooral voor één ploeg flink doorbijten: The Godmother, part II, een ploegje bestaande uit ... oud-K.U.T-redacteurs. Zij haalden 0 op 10. Van vriendendiensten was dus zeker geen sprake. De K.U.T-redactie had zijn best gedaan de 100 vragen in 10 thema's te gieten. In Kust ze kwamen 10 filmkussen aan bod. Romantiek bleek echter vaak ver te zoeken. Een robotkus of incestkus, een alienkus of een experimentele hermontage van een klassieke Hitchcockkus, tot zelfs een kus tussen hond en mens, het zat er allemaal in. En wist u dat de eerste op pellicule vastgelegde kus uit 1896 dateert? De Citytrips namen u mee naar 10 al dan niet fictieve filmsteden. Dat Truman Burbank in Seahaven opgroeide, bleek door slechts 3 ploegen geweten te zijn. Verbazing alom bij de redactie toen hier een vraag opdook waarop geen enkele ploeg het antwoord wist. In een fragment uit Brother van Takeshi Kitano bleek de skyline van Los Angeles toch niet herkenbaar genoeg. Dat er in het fragment enkel Japans gesproken werd, zette natuurlijk heel wat ploegen op het verkeerde been. De rubriek Smakelijk draaide om al dan niet lekkere fragmenten. Scènes waarin eten of bij uitbreiding de spijsvertering centraal stond. Fragmenten uit Ravenous, Taxidermia, Nói Albinói en The Green Butchers stonden in schril (en bloederig) contrast met lekkernijen uit Marie-Antoinette. We vonden er ook een kans Louis de Funès te laten opduiken. Zijn Soupe aux Choux werd door bijna de helft van de groepen geraden. Fijn dat u ook de minder verfijnde klassiekers blijft waarderen. In Geinige Generieken werd een eerbetoon gebracht aan de creativiteit waarmee sommige filmmakers de credits vormgeven. We geven toe dat het veelgevraagd was de Amerikaanse komedie Dead Man on Campus te herkennen. Ook deze vraag werd dus door geen enkele ploeg correct beantwoord. Dat American Splendor niet om Robert Crumb, maar om Harvey Pekar draait, besefte de redactie ook pas op het laatste moment. We blijken dus niet onfeilbaar te zijn. Dat in de begingeneriek van Team America: World Police de titel te zien was, maakte deze vraag een weggevertje natuurlijk. Opvallend dat dan nog 2 groepen een fout antwoord gaven. De Doe-het-zelf-reeks fêteerde de inventieve knutselaar achter de pc. Zelfgefilmde parodiën en hilarische hermontages van allerlei bekende films, zoals overdadig te vinden op het internet, zorgden voor leuke momenten. Brokeback Mountain met konijnen in de hoofdrol, Monthy Python in lego of een horrorversie van Mary Poppins, ... De bijhorende vragen bleken echter niet altijd zo makkelijk. Slechts 2 groepen wisten bijvoorbeeld perfect de techniek te benoemen waarmee Bill aan zijn einde komt in Kill Bill 2. Gelukkig was de jury mild en werden allerlei variaties op de Five Point Palm Exploding Heart Technique goedgekeurd. De Qué-reeks irriteerde enkele fervente filmfans. Vragen welke taal men in een bepaald filmfragment spreekt, doet toch geen beroep op de filmkennis? Wie de film herkent, heeft daar nochtans een duidelijke troef in handen. Niettemin bleek het fragment uit het Portugese Os Canabais voor de meesten te hoog gegrepen. Slechts één groep wist het juiste antwoord. Met verder ook het Xhosa (U-Carmen), het Québecquois (C.R.A.Z.Y.) en het Faeroërs (Bye Bye Bluebird) onder de juiste antwoorden, was dit best een uitdagende reeks. De Bedenkelijke Cameo's leverden enkele tenenkrommende fragmenten op. Billy Idol in The Wedding Singer, Lance Armstrong in Dodgeball en George Lucas in Beverly Hills Cop II, waren makkelijk. Dat David Hasselhoff zichzelf letterlijk te kakken zet in John Waters' A Dirty Shame was vooral hilarisch. Dat bijna alle groepen ook Kenji Gooris herkenden in Plop in de Stad, bewees dat u al even graag roddelblaadjes leest als filmmagazines. K.U.T liet zich vooral kennen in Komt-ie! Tien filmorgasmes van heel diverse aard zorgden voor heel wat gekreun en gekwak op het doek. Aartsmoeilijk bleek daarbij de naam te zijn van Sam Taylor Wood, de Britse videokunstenares wiens kortfilm Love You More niet zo bekend bleek te zijn. De andere fragmenten kwamen uit heel wat toegankelijkere films, maar dat zorgde nog niet voor makkelijke vragen. Een bijzonder leuke reeks fragmenten vond zijn plaats in Sterren op de dansvloer. Tien scènes waarin duchtig gedanst werd, doorgaans door een grote groep mensen. Of het nu in de gevangenis was (High Heels), in het toilet (The Wayward Cloud) of in het station (The Fisher King), het werkte haast aanstekelijk. En er waren tochvier groepen die de Braziliaanse klassieker Orfeu Negro uit 1959 herkenden. Elke ronde werd afgesloten met een meerkeuzevraag, waarbij telkens gevraagd werd hoe een bepaald filmfragment verder ging. De Noorse zombiefilm Dead Snow was nog zo nieuw dat wellicht niemand in de zaal hem al had gezien. Welk lichaamsdeel dus al dan niet tot leven kwam of afgebeten werd, kon door erg weinig groepen correct geraden worden. Dat de psychologische horrorthriller Teeth een meisje met een bijtende vagina opvoert of een menstruerende Jenny McCarthy een bloedspoor trekt door de supermarkt (Dirty Love) leverde opnieuw enkele smakeloze fragmenten op die de vettige trekjes van bepaalde redactieleden nog eens beklemtoonden. En wist u dat Spongebob eens gered werd door David Hasselhoff zelve? Zo bleek dit overigens de enige acteur te zijn die in meer dan één fragment mocht opdraven. Het kan niet altijd Pacino zijn. Van bij de start bleken drie ploegen voor de overwinning te gaan: de MacGuffins, het Gentleman's Agreement en Married with Movies liepen elkaar tot het einde toe voor de voeten. Uiteindelijk bepaalde één punt verschil dat Gentleman's Agreement het zou halen van de MacGuffins. Hun score van 76 op 100 stak schril af tegen de 20 op 100 van de laatste ploeg. Filmkenners en filmliefhebbers zijn nog steeds twee heel verschillende begrippen, maar niettemin kregen we de indruk dat iedereen het best naar zijn zin had. Tot de volgende keer. Binnen een jaar of tien. De K.UT quiz werd mede mogelijk gemaakt door...