K.U.T TOP / FLOP 2009
2009 viel als filmjaar vrij goed te verteren. Er was weinig controverse, of het moet zijn dat u zich opwindt over de vraag of Avatar nu een goede dan wel een minder goede film is. Het is ook aannemelijk dat niet iedereen weg was van Michael Hanekes Das weisse Band of Von Triers Antichrist. De interessantste films zijn duidelijk nog steeds die waar geen consensus over is. Weinig films hebben ons van onze sokken geblazen in 2009. Tarantino leverde mooi werk, maar echt fenomenaal was Inglorious Basterds nou ook weer niet. De Vlaamse/Belgische film wist zich opnieuw in de kijker te werken door gevarieerd en degelijk aanwezig te zijn. Dossier K., Meisjes, SM-Rechter, Dirty mind, Lost Persons Area, My Queen Karo, Unspoken, Elève libre en natuurlijk de Oscarkandidaat De helaasheid der dingen konden allemaal in min of meerdere mate bekoren. Drie van hen schopten het zelfs tot in Cannes! Het meeste trots mogen we echter zijn op Altiplano, een nooit gezien stukje Belgisch meesterschap. Uw K.U.T-redactie moest echter als geen ander jaar op zoek gaan naar kwaliteit in het overaanbod aan 3D-films en op 14-jarigen gerichte kul. Films als Kan door huid heen, Mýrin, Troubled Water, Episode 3: Enjoy Poverty of Altiplano werden door een of meerdere redactieleden opgehemeld, maar moesten het met een klein publiek stellen. Ook onze top 10 haalden ze niet, evenmin als andere sterke films als Doubt, De helaasheid der dingen, Milk, Bright Star, Star Trek en Synecdoche New York, toch een van de meest fascinerende films van het jaar. 10 anderen overleefden de selectie.
The Wrestler De puurheid en soberheid waarmee de anders zo visueel imponerende Aronofsky het relaas in beeld brengt van een ontspoord leven wist ons (bijna) allemaal te bekoren. Comebacks van oude gloriën - een formidabele Mickey Rourke in dit geval -, ook dat zien we graag.
Antichrist Von Trier blijft beslist een van de meest interessante filmmakers van deze tijd. Hoe gruwelijk dit verwerkingsdrama ook is, beklijven doet het, zowel visueel als inhoudelijk. Met doordachte precisie en zonder mededogen voor zijn protagonisten, laat Von Trier het lugubere Antichrist op ons af. Daarmee overtreft hij zijn eerdere meesterwerken misschien niet allemaal, zijn missie is toch geslaagd.
Elève libre Met zijn vierde, ijzersterke film, begeeft de Belg Joachim Lafosse zich na Nue propriété opnieuw op het terrein van de psychologische familiedramatiek, waarbinnen dit keer de manipulaties van een mentor misselijkmakende gevolgen hebben voor zijn naïeve pupil. Intelligente cinema die interessante vragen stelt, al zijn de antwoorden niet makkelijk te verteren.
Revolutionary Road Toch flink onderschat, deze steengoede, confronterende anti-romance van Sam Mendes, die hiermee beslist zijn beste film aflevert sinds American Beauty. Dankzij een ijzersterk scenario en meer dan formidabele vertolkingen van DiCaprio en Winslet, weet Revolutionary Road op te vallen met een nochtans stilaan bekend gegeven: het uiteenvallen van de American dream en het inruilen van idealistische verlangens voor de werkelijkheid. Verscheurend mooi. 
Un prophète Haast was ook dit zo?n film die stiekem verdween tussen de kieren van het Hollywoodgeweld, maar er viel gelukkig heel wat waardering te rapen voor dit indringende Franse drama van Jaques Audiard, wiens vorige prenten al evenzeer aansloegen. Met grimmig realisme en hier en daar een scheut poëzie brengt hij ons het aangrijpende relaas van een jonge crimineel die tracht te (over)leven. Bikkelhard maar ook intriest.
Inglourious Basterds Tarantino herschrijft de geschiedenis zoals alleen hij dat kan: met vernuftige suspense, niets ontziend bloedvergieten en vooral een je m?en foutisme van formaat: alles kan en mag in dit spectaculaire en amusante, maar ook intense, spannende en tragische actiedrama dat iedere minuut de passie voor cinema uitademt.
Les plages d?Agnès We hebben het hier altijd al gehad voor de strijdlust en passie van de Franse filmmaakster Agnès Varda. Op haar 81e komt ze aanzetten met deze overrompelend mooie autobiografische documentaire, een kleine, intieme vertelling over lachen en sterven en alles daartussen, gebracht met een onnavolgbare combinatie van speelsheid en wijsheid. Een kleine film van een grote madam.
Das weisse Band Geen cineast wist ons de voorbije decennia zo te confronteren met zijn misantropisch ? of realistische? ? mens- en wereldbeeld, maar met Das weisse Band doet Michael Haneke dat voor het eerst sinds Funny Games met zo?n kracht en precisie. Minder bruut en verstikkend dan zijn eerdere werk, maar des te meer rigide en kil ontbloot hij de menselijke mechanismen die tot het verlies van onschuld leiden. Kijk, herken en hoop op beterschap.
Involuntary/Happy Sweden/ De Ofrivilliga Drie titels, dat is misschien wel meer dan het aantal bezoekers voor deze fascinerende sociologische studie, een zeer raak geobserveerde film waarin telkens het gedrag van de mens centraal staat in een groep waarin iets verkeerd loopt. Suggestieve beelden en het ontbreken van een dynamische cameravoering leiden tot een unieke, registrerende beeldtaal die de kijker ertoe dwingt een eigen standpunt te zoeken. Bovendien beschikt deze film over een ietwat typische Scandinavische laag ironie. Zeer veelzeggend en tegelijk ook amusant. Grandioos.
Boy A Films die dagenlang door je hoofd spoken en iets losmaken, ze zijn zeldzaam. Boy A deed het, door zich af te vragen wanneer iemand vergeven of genoeg gestraft is en in hoeverre iemand recht heeft op een tweede kans. Met zeer pure emoties, een intense psychologische uitdieping en topacteerwerk van Andrew Garfield en Peter Mullan wordt in dit te weinig geziene Britse drama een broeiende sfeer gecreëerd die echt aan je ribben blijft kleven en alle theorieën rond straffen en boete aan het wankelen brengt. Alweer een film die niet mild is voor de dwaze, oordelende mens en in al zijn confronterende meedogenloosheid voor ons absoluut de beste film van 2009 was.
Tegenover al die schoonheid stond zoals altijd ook een flinke dosis lelijkheid. Wat was het ergste dat 2009 ons te bieden had?
K.U.T FLOP 2009
De allerslechtste films van 2009 
The Curious Case of Benjamin Button Lege en vooral slaapverwekkende mooifilmerij.
Terminator: Salvation Tegenvaller van het jaar.
2012 Even dom als spectaculair.
A Perfect Getaway Dwaze langdradigheid met een enerverende Jovovich.
Hannah Montana - The Movie Een lobotomie bij uw popcorn.
What Just Happened Vallende sterren bij de vleet.
The Women Ach, ?t is maar voor vrouwen.
The Spirit Onzin en onkunde in één.
A Christmas Carol Zo koud was Kerstmis nog nooit
Transformers: Revenge of the Fallen Een mensonterende foltering, even debiel als gênant de Amerikaanse waarden ophemelend tot we er van moesten kotsen.