Oscars 2004
Hollywood heeft zichzelf zonet voor de 76e keer in de bloemetjes gezet met de uitreiking van The Academy Awards, maar heeft dat sinds lang niet meer op zulke voorspelbare en weinig amusante manier gedaan dan dit jaar. De Oscarceremonie bevatte vrijwel geen spectaculaire momenten en de uitreiking zelf leverde geen verrassingen op. Zoals verwacht wist Lord of the Rings: The Return of the King alle elf nominaties te verzilveren en evenaarde het daarmee de records van Ben-Hur (1959) en Titanic (1997). We kunnen deze triomf beschouwen als een beloning voor de hele trilogie. Inspiratieloze show Billy Chrystal was na enkele jaren afwezigheid terug als presentator, en dit feit werd alom toegejuicht. Nochtans waren Steve Martin en Whoopi Goldberg ook sterke ceremoniemeesters, maar Chrystal toonde in een hilarische compilatie waarom hij hen overtreft. Hij dook op in allerlei fragmenten van genomineerde films en kon daarbij rekenen op leuke cameo?s van Michael Moore (die zich liet vertrappelen door een mammoet uit Lord of the Rings) en Jack Nicholson (als een gezonnebrilde Gandalf). Maar na deze spetterende intro, die hij vervolledigde met een dappere, grappige medley, was de pret er eigenlijk af. Hier en daar volgde een leuk grapje of een smakelijk gastoptreden (Jack Black, Owen Wilson en Ben Stiller, Blake Edwards, ?) maar verder was dit een eentonige show vol mooie mensen die de meest inspiratieloze aankondigingen deden. Enkel Liv Tyler zorgde er bij de voorstelling van de genomineerde liedjes voor, de bloeddruk te doen stijgen. Haar appetijtelijke voorkomen werd immers briljant geaccentueerd met een geweldige bril? de meest sexy schooljuf ooit mocht slaapverwekkende songs van Sting, Elvis Costello en Annie Lennox aankondigen. Enkel het bruisende nummer uit Les Triplets de Belleville zorgde voor wat ambiance. Lord of the Oscars Al snel bleek dat al het gedoe nergens voor nodig was. De finale van Peter Jackson?s epische fantasy-trilogie kaapte elke Oscar weg waar hij voor genomineerd was. Allemaal verdiende trofeeën, want in elke categorie was Lord of the Rings: The Return of the King de beste kandidaat, maar het zorgt wel voor erg tamme televisie. In categorieën waar geen nominatie voor TROTK te bespeuren viel, viel Master and Commander twee maal in de prijzen. Dat betekende dat de hele voorstelling lang het podium gevuld werd met Australiërs en Nieuw-Zeelanders, die hun werelddeel daarmee flink in de kijker zetten. Sofia Coppola won compleet terecht de Oscar voor Beste Originele Scenario. Zij zorgde immers voor de enige film uit de categorie ?Beste Film? die niet op een boek was gebaseerd, wat illustreert dat schrijftalent in Hollywood een zeldzaamheid begint te worden. Het mooie Lost In Translation won daarmee ook zijn enige Oscar. Beste Buitenlandse Film werd het sentimentele en prekerige Les Invasions Barbares uit Canada. Finding Nemo werd volkomen begrijpelijk en ook wel verdiend verkozen tot Beste Animatiefilm. Dat leverde België een kleine teleurstelling op, want het hoogst inventieve Les Triplets de Belleville, een Belgische coproductie, viel daardoor uit de boot. Onverwacht brave Sean Penn In de acteurscategorieën maakte Lord of the Rings geen kans. Tim Robbins werd met zijn doorleefde vertolking van een misbruikte, maar van moord verdachte kerel in Clint Eastwood?s loodzware Mystic River, winnaar van de Oscar voor Beste Acteur in een bijrol. Ondanks zijn sterk uitgesproken afkeer voor President Bush, en het feit dat hij en zijn partner Susan Sarandon zelfs een keer niet welkom waren op de Oscaruitreiking vanwege te straffe politieke uitspraken, kreeg deze steengoede acteur dan eindelijk toch een gouden beeldje. Die andere rebel uit Hollywood, Sean Penn, de hoofdrolspeler uit Mystic River (en ook heel straf in 21 Grams), was tegen zijn gewoonte in komen opdagen naar de uitreiking en hij wist blijkbaar waarom. Hij had enkel wat te vrezen van Bill Murray, de ster uit Lost In Translation, wat voor het enige ietwat spannende moment in deze show zorgde. Maar Penn is één van de allerbeste acteurs van zijn generatie en verdient die Oscar dubbel en dik. Hij ging trouwens tegen alle vooroordelen in met een oprechte en bescheiden speech die geen enkele politieke verwijzing of sneer naar belachelijke prijzenslagen bevatte. Ons respect voor dit genie stijgt nu nog. Bij de dames zorgde Renée Zellweger voor een teleurstelling. Drie Oscarnominaties al, en nu zelfs een Oscar, en dat terwijl ze nog nooit een goeie prestatie heeft neergezet en doorgaans maar middelmatige films aflevert. Dat dan iemand als Jennifer Jason Leigh zelfs nog nooit genomineerd werd, of grote dames als Sigourney Weaver, Glenn Close of Joan Allen het na al die jaren nog steeds zonder Oscar moeten stellen, is een bitter feit. We hopen dat Zellweger, die in Cold Mountain een even bejubelde als bekritiseerde rol neerzette, snel door de mand mag vallen. Wellicht vreest ze daar zelf ook wel voor, want het mens aanvaardde haar Oscar haast beschaamd, oprecht nederig, misschien vermoedend dat dit echt te veel eer was, en prevelde de saaiste Oscarspeech sinds jaren. Leve Charlize Theron Voor meer glitter zorgde Charlize Theron, die voor haar (naar verluidt) glansrol in Monster beloond werd als Beste Actrice. Theron loopt al jaren mooi ? zeg maar oogverblindend ? te wezen in sterke films als The Yards, The Devil?s Advocate en The Ciderhouse Rules (we vergeten maar even The Astronaut?s Wife, Sweet November en The Italian Job) en breekt nu definitief door met de rol van seriemoordende en ter dood veroordeelde prostituee in het kleinschalige drama Monster. Haar triomf doet wat denken aan Halle Berry?s Ocaroverwinning, want ook deze schoonheid had nog nooit echt overtuigd en won eveneens voor een onafhankelijke, bescheiden film. Theron versloeg Hollywooddiva Diane Keaton en de overigens ook erg sterke Naomi Watts, Samantha Morton en de dertienjarige Keisha Castle-Hughes. Gelukkig duurde deze Oscaruitreiking nog vrij kort en waren er ook opvallend weinig beschamende momenten. Maar veel fun viel er niet aan te beleven, laat staan dat er verrassingen voorkwamen. Sterren kijken gaf nog wat voldoening aan bepaalde filmfans, maar verder was dit een weinig memorabele aflevering van The Academy Awards. Volgend jaar beter?