The Brothers Grimsby

Wie stelt dat Sacha Baron Cohen een groot (komisch) talent is, heeft wat ons betreft best gelijk, maar blijkt dat alsmaar moeilijker te kunnen illustreren. Met The Brothers Grimsby voegt de Britse komiek na The Dictator, Brüno en Borat een zoveelste platte bedoening toe aan zijn steeds grotesker wordende oeuvre.

Het nieuwe personage dat Cohen uit zijn typetjeshoed tovert, is Nobby, een platvloerse hooligan uit de onderbuik van Groot-Brittannië. Zijn broer Sebastian, met wie hij 28 jaar eerder alle contact verloor, blijkt een geheim agent te zijn. Hun levens kruisen elkaar opnieuw maar Nobby blijkt niet bepaald een hulp bij de missie van Sebastian.

Personages als dat van Nobby zijn als uitvergroting van de stereotiepe Engelse proletariërs een potentiële bron van vermaak. Wie lacht zich geen breuk met Vicky Pollard uit Little Britain of de avonturen van de Gallaghers in het onvolprezen Shameless? Maar Cohen is er absoluut niet in geslaagd ook maar één (on)fatsoenlijke grap te bedenken rond dit aangedikte personage.

Moet dit voor humor doorgaan?

Dat Cohen niets fijnzinnig voor ogen had, hoeft voor ons geen probleem te zijn. De goede smaak is er om te doorbreken. Maar wat in The Brothers Grimsby voor humor moet doorgaan, is zo hersenloos en laag dat er gewoonweg geen moeite lijkt gedaan te zijn om een grap uit te werken. Dat een toch wel respectabele acteur als Mark Strong een olifant over zich heen laat ejaculeren of vuurwerk in zijn kont steekt, is dat niet wat beneden zijn waardigheid?

Snel even het fabuleuze The League of Gentlemen in de dvd-speler schuiven om met een portie spitsvondige Britse humor te compenseren wat deze beproeving heeft aangericht.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de