Captain America: The First Avenger

Het is zeker niet ongewoon in Hollywood om op min of meer hetzelfde moment twee gelijkaardige films uit te brengen. Dit keer gaat het om twee striphelden: Green Lantern en Captain America. Eentje geproduceerd door DC Comics en de andere door Marvel. Green Lantern draait om een superheld met ietwat knudde accessoires en in Captain America staat een ietwat knudde loser centraal. En ook nog: beide helden zijn in onze contreien iets minder bekend. Tenzij dan voor de comic-fanaten of vaste kijkers van The Big Bang Theory.

Captain America is een figuur dat je hoe dan ook in zijn tijd moet zien: hij zag het levenslicht tijdens de tweede Wereldoorlog en je interpreteert hem best als een begeleider, een mentor en een toetssteen in donkere tijden. Steve Rogers (Evans) is namelijk een ukje van een man: klein, slank, geen spier te ontwaren, astmalijder. Hij wil echter zo graag naar het Europese front gestuurd worden om zijn land te verdedigen. Om dat te doen slagen, neemt hij deel aan een medisch experiment waarin hij een serum ingespoten krijgt en hij plotsklaps een stoere, gespierde, strakke militair is. Op naar het front dan maar, zij het in eerste instantie niet als soldaat.

En zo volgt Captain America een uiterst voorspelbaar stramien: de anti-held wordt superheld, er is een knappe dame van de partij (Atwell) en er is een ronduit angstaanjagende nemesis - Red Skull (Weaving). Daar is uiteraard niets verkeerd mee als het goed gedaan is. En dat is bij deze actieheld zeker het geval.

De plot points voel je van mijlenver aankomen, de actie overstijgt nergens boven de verwachtingen, maar stelt zeker niet teleur en de acteerprestaties zijn bovengemiddeld. De 3D is uiterst geslaagd, des te meer omdat men niet geprobeerd heeft waanzinnige effecten te bereiken, maar wel omdat men het ietwat vreemde gegeven zo realistisch mogelijk heeft willen maken. Zo lijk je er echt "in" te zitten, wat tijdens bepaalde actiescènes zeker geen sinecure kan geweest zijn. In plat 2D hadden deze scènes een pak voller aangevoeld - die leegheid is echter vooral een voordeel. De schoten en kogels vliegen je nu eerder rond de oren dan in je gezicht - een goedkope truc die andere 3D-films zouden gebruikt hebben.

Evans speelt zijn rol van eendimensionaal karakter zeer gewiekst. In die mate zelfs dat je zelf gaat geloven in zijn ultieme missie om zijn land en diens waarden te willen verdedigen. En dan kom je terug uit bij de kern van de zaak: propaganda. In tijden dat de posters van Uncle Sam in recordoplagen gedrukt werden, maar niet per se het gewenste effect hadden, was deze comic een perfecte lokker. Want welke duts zou zich niet herkennen in de ranke Steve Rogers en heeft het niet hoog op met zijn land? In eenzelfde gedachteruk kun je je afvragen hoe toevallig het is dat deze verfilming in tijden van historische oorlogsmoeheid en troepentekorten het levenslicht ziet. We willen deze of gene filmbons niet beschuldigen van onfrisse praktijken en het zal wel uit liefde voor het personage zijn. Of misschien is het gewoon toeval...

Hoe dan ook is Captain America pure blockbuster fun en kan ie het zonder al te veel moeite halen van Green Lantern, ondanks alle Americana, de propagandistische ondertoon en het gebrek aan diepgang.

Beau Janssens Helemaal (niet) akkoord? Lees de