Cheri

Genre: Kostuumdrama | Duur: 1u30 | 2009 | Release: 8 April 2009 | Land: Duitsland, Groot-Brittannië | Regie: Stephen Frears | Cast: Michelle Pfeiffer, Kathy Bates, Rupert Friend, Felicity Jones, Anita Pallenberg

De Britse grootmeester Stephen Frears volgt het alom bekroonde The Queen op met wat wel weer eens een prijzenpakker zou kunnen worden. Chéri, de verfilming van een roman van Colette, naar een scenario omgezet door Christopher Hampton (Dangerous Liaisons, Atonement) is een fris en elegant kostuumdrama geworden, vederlicht van toon maar met sterke hoofdrolspelers.

Michelle Pfeiffer mag de show stelen. De 50-jarige actrice is nog niets van haar ravissante naturel verloren en speelt met verve de rol van een op jaren gekomen courtisane in de jaren '20 van de vorige eeuw. We bevinden ons in een tijd dat de luxe-prostituees, waartoe deze Lea de Lonval behoort, een luxueus leven leiden. Geld heeft Lea niet tekort, maar op relationeel vlak is wat stabiliteit welkom. Het voorstel van haar collega Madame Peloux (Kathy Bates op dreef, dankzij een aantal spitse oneliners) om diens 19-jarige zoon Fred onder haar vleugels te nemen, is dan ook welkom. Lea ziet de veel jongere blaaskaak wel zitten en hij geniet evenzeer met volle teugen van de romance.

De film neemt daarop al snel een flinke sprong in de tijd. De -verrassend weinig controversiële- relatie is ten einde. Van Fred wordt verwacht dat hij in het huwelijksbootje stapt, Lea wordt bedankt voor bewezen diensten. Maar vreemd genoeg valt de breuk beide partijen zwaar en doorheen de jaren blijft een sterk destructief verlangen aanwezig om de draad weer op te pikken.

Van de eigenlijke relatie, die vijf jaar zou duren, wordt de kijker geen blik gegund. We mogen dus zelf uitzoeken waar nu precies de aantrekkingskracht zit tussen Lea en Chéri, zoals Fred genoemd wordt. Op fysiek vlak lijkt alles vrij evident, maar het verlangen gaat verder dan dat. Is het veiligheid, rust, spanning, sensatie, ...? Terzijde, dat Chéri een behoorlijke kwal is, plaatst eigenlijk nog meer vraagtekens bij de relatie.

Cheri biedt ons dus eigenlijk wat te weinig dramatische diepgang, hoewel het meer dan degelijke acteerwerk veel goed maakt. De film laat immers de personages en hun dialogen het werk doen, eerder dan een effectieve plot. Daarnaast is Frears natuurlijk een topcineast, die het geheel vloeiend en sierlijk in beeld brengt. Muziek, decors en kostuums zijn om van te snoepen.

Chéri is een vakkundige en onderhoudende kostuumfilm geworden, narratief wat slapjes, maar waar verder in feite weinig op aan te merken valt. We durven zelfs hopen dat Pfeiffer er een Oscarnominatie aan over houdt.