The Danish Girl

Genre: Drama | Duur: 1u59 | 2015 | Release: 20 Januari 2016 | Land: Groot-Brittannië, VS, Denemarken | Regie: Tom Hooper | Cast: Eddie Redmayne, Alicia Vikander, Matthias Schoenaerts, Ben Whishaw, Amber Heard

Je zou kunnen zeggen dat het transgenderthema een hot topic is momenteel, maar voor veel mannen en vrouwen is het zich niet goed voelen in het lichaam waarin ze geboren werden al lang een realiteit, wars van actualiteit. Niettemin vinden steeds meer transgenderpersonages en -acteurs hun weg in films en series, met The Danish Girl als voorlopig meest prestigieuze hoogtepunt.

Het is immers Oscarwinnaar Tom Hooper die dit sterk gefictionaliseerde en verbloemde relaas onder handen neemt, over één van de eerste mannen ooit die een geslachtsoperatie onderging. De nadruk op dit potentieel psychologisch diepgravend drama blijkt echter al snel sterk op emoties en dramatiek te liggen. Eerder dan ons werkelijk deelgenoot te maken van wat er omgaat in het hoofd van een man die een vrouw wil zijn, krijgen we in over talloze scènes uitgesmeerd het aanvaardingsproces van de Deense Gerda Wegener te zien, wiens man haar onthult dat hij in wezen een vrouw is. Dat is weliswaar geloofwaardig opgebouwd, de sereniteit waarmee het onderwerp behandelt wordt, leidt echter vooral tot een braaf en veilig schouwspel.

Eddie Redmayne heeft de présence om als vrouw te overtuigen – de acteur heeft altijd al iets androgyn uitgestraald – maar zijn vertolking is weinig subtiel. De weifelende handjes, de neergeslagen blik, dat schuine hoofdje, die timide glimlach,… Net als in The Theory of Everything, waarin hij Stephen Hawking speelde, bestaat zijn acteerspel vooral uit maniertjes, eerder dan uit inleving. Als hij u bij momenten irriteert, is dat zelfs aannemelijk.

Alicia Vikander, flink op dreef het afgelopen filmjaar, kaapt het speelveld weg maar ook haar personage mist een dimensie. Hoewel zij in feite de hoofdrol speelt, werd ze bij de Oscars toch genomineerd als actrice in een bijrol. Kwestie van de winstkans te vergroten. Matthias Schoenaerts lijkt wel het ingebeelde vriendje van Gerda te spelen, die er enkel is om haar te steunen maar verder geen eigen bestaan heeft.

Je kijkt The Danish Girl aldus betrokken maar ook enigszins onbewogen aan. Deze gepolijste productie is oogstrelend in beeld gezet – wat een stadsbeelden, wat een decors! – en Hooper houdt zijn neiging tot schuin kikvorsperspectief en vervormende camerastandpunten in toom, maar je voelt een zekere holte onder die schoonheid. Finaal is dit eerder een film die uw grootmoeder op een zondagnamiddag met vriendinnen wil gaan bekijken dan dat het een cruciaal en definiërend kunststukje is voor de aanvaarding van transgenders. Maar wat geeft het, dat gaat Thuis blijkbaar al zijn.