La Raison du Plus Faible

Genre: Drama/Misdaadfilm | Duur: 1u56 | 2006 | Release: 13 September 2006 | Land: België, Frankrijk | Regie: Lucas Belvaux | Cast: Natacha Régnier, Lucas Belvaux, Eric Caravaca, Claude Semal

Lucas Belvaux is inderdaad de broer van de betreurde Rémy Belvaux, maker van wat misschien België's beste film tot op heden is: C'est Arrivé Près de chez vous, maar zelf liet hij zich het film maken ook niet onbetuigd en stond in voor de vrij goed ontvangen Franse trilogie Un Couple Epatant, Cavale en Après la vie.

La Raison du plus Faible speelt zich af in de arbeidersbuurt van Luik. Een koppel vrienden neemt het besluit dat ze lang genoeg in armoede geleefd hebben en vat het plan op om een overval te plegen op een geldtransport in een vervallen fabriek. Aanleiding voor deze radicale beslissing is de aankoop van een nieuwe brommer voor de vrouw (Natacha Regnier uit Le Fils) van een van hun kaartmakkers, zodat ze naar haar werk kan rijden. De film plaatst zich met zijn setting binnen de stevige Waalse traditie van sociaal-realistisch drama, maar Belvaux voegt er zijn eigen twist aan toe met elementen van de misdaadfilm en flarden komedie. De twee vrienden, Patrick en Jean-Pierre zijn gedesillusioneerde staalarbeiders die de trots van hun arbeid moesten inruilen voor een miserabel pensioentje of idem dito invalidenuitkering, en van hold-ups hebben ze maar weinig kaas gegeten. Daarom lijkt Marc, een ex-gevangene, als geroepen te komen. Alleen heeft deze net besloten de misdaad definitief de rug toe te keren.

Marc wordt voor een dilemma geplaatst dat hem zuur komt opbreken. De rol wordt op schitterende wijze vertolkt door Lucas Belvaux zelf, die niet alleen een geloofwaardige maar zeer ingetogen "film noir achtige"-performance brengt van een verwarde, maar in se niet slechte ziel. Een personage dat intrigeert omdat het zoveel lijkt te verbergen dat voor een keer eens niet allemaal expliciet uitgespeld wordt. Maar ook de rest van de cast zet stuk voor stuk goeie prestaties neer, er zijn degelijke dialogen, een goed verhaal dat nooit melig of drammerig wordt en een regiestijl die eerder aanleunt bij een degelijke franse polar dan bij de naturalistische Dardenne-stijl. Een degelijke brok Waalse cinema dus. Een film over dromen van een ander, en beter leven. Soms bijna binnen bereik, dan weer mijlen veraf.

«Et toi, Jean-Pierre? Tu ferais quoi avec cent mille balles?»

Ils Huygens Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien