Offscreen 2013

Ha, u was altijd nog benieuwder dan een roddeljournalist in een kapperszaak of wij bij deze fijne site ooit al aan (zelf)censuur hebben gedaan? Nochtans is het antwoord al even simpel als het antwoord op een huwelijksplechtigheid met een happy end: jazeker. Ons overkwam het eenmalig in 2005 met onze recensie van A Dirty Shame, de voorlopig laatste worp van de gekende pope of trashregisseur John Waters: onze jubelende toon over deze prent, onze enthousiaste tweesterrenquotering; allemaal botweg geweigerd door de hoofdredactie. No hard feelings natuurlijk, zeker wanneer je je bedenkt dat acht jaren een eeuwigheid zijn in het rijkgevulde kijktheater van Vrouwe Cinema. En toch voelt de komst van Waters als centrale gast op het onvolprezen Offscreen Festival een heel klein beetje als zoete wraak. Alsof de gehele ploeg van Offscreen en zeker hun publiek, beiden geheel opgetrokken uit pure, ongefilterde liefde voor de donkere, vreemde, soms regelrecht absurde randjes van B-films en andere, vaak rare, griezelige, soms ronduit surrealistische prenten, ons al die lichtjaren later toch een béétje gelijk geven. Uiteraard is Waters zeker niet de enige reden om van 6 tot en met 24 maart te kamperen in het Brusselse Cinema Nova en andere locaties; daarvoor is het programma net dat tikje te tjokvol gevuld. Wij zochten voor u doorheen de bomen het bos, raakten hopeloos verdwaald en vergaapten ons dan maar aan al het lekkers dat er te gebeuren staat.

 Zo belanden we in de selectie Offscreenings, aldus de website, "een eigenzinnige selectie van ongewone, onuitgegeven of nieuwe films die zich situeren langs de 'cutting edge' van de hedendaagse cinema: wars van conformisme, gerealiseerd in een onafhankelijke artistieke en economische context, radicaal naar vorm en inhoud". Klinkt goed? Reken maar van wel! Neem nu de openingsfilm Berberian sound studio: over hoe een timide Engelse geluidstechnicus in een opnamestudio in de jaren zeventig langzaam afdaalt in een regelrecht nachtmerrie bij de postproductie van een Italiaanse low-budget horrorfilm uit het wereldberoemde giallo-genre. Tel daar nog de aanwezigheid van regisseur Peter Strickland bij en u weet meteen waar naartoe  vanavond. Uiteraard voelt een beetje filmliefhebber zich als een kind in een snoeptrommel bij al die al dan niet gekende filmsnoepjes dus graait u zeker zelf eens door het programma.

Hadden wij u al zo tussen de regels door verteld dat John Waters de centrale gast vormt bij het jaarlijkse filmfestijn dat Offscreen op de keper beschouwd is? En dat de excentrieke regisseur, naast een one man show (This Filthy Earth) en een heuse masterclass ook zijn vijf favoriete trash- en campfilms meebrengt? En dat de ploeg van Offscreen deze gelegenheid natuurlijk dankbaar aangrijpt voor een retrospectieve rond de cultregisseur? Bovendien vormt Waters' aanwezigheid ook een dankbaar vertrekpunt voor nog eens haarfijn, alweer in een heuse conferentie, het verschil tussen camp en trashcinema te stipuleren en rond beide genres een handvol heerlijk foute films te tonen en, wat dacht u, ook aandacht te hebben voor die films waarin beide genres, als een dolverliefd koppel dat maar niet van elkaar af kan blijven, een passioneel huwelijk met elkaar aangaan. Denk bijvoorbeeld aan de rondborstige dames in de B-films van Russ Meyer of neen, denk nergens meer aan en rep u nu naar uw pc om tickets te reserveren.

Nog andere interessante gasten? Welja, wat dacht u van de inmiddels stokoude Spaanse José Raman Larraz die doorbrak met, dixit de festivalwebsite, een 'heel gevoelige, sensuele aanpak van het thrillergenre' of de animatiefilmster Martha Colburn? Plaatste de Offscreen-ploeg verder in de kijker: een stevige graai uit de rijkgevulde catalogus van de legendarische Japanse filmstudio Nikkatsu, die onder meer mee de Japanse new wave uitvond, Dat de ploeg tenslotte ook een authentieke Shortscreen-avond programmeerde, zeg maar een volwassen, avondvullende voorstelling, in samenwerking met onze zustersite kortfilm.be, waarin de nieuwste talenten hun kleinoden zelf komen voorstellen, dat je, met live begeleiding, kan reizen doorheen een stevige smak super 8-films, dat de eerder geciteerde Larraz ook geflankeerd wordt door twee expo's, dat er in de reeks Cineketje ook een programma werd voorzien voor de allerkleinsten,dat alles en zoveel meer kan u rustig hier uitvlooien. 

U enkele weken laven aan een portie B-films, trash, camp, horror, blote borsten en surrealisme die haar gelijke niet kent? U moest al druk bezig zijn om een voorjaarsgriep te verzinnen voor op uw werk...