Rotterdam 2005

20 Filmzalen van 10.00 ?s morgens tot 01.00 ?s nachts vol geprogrammeerd, honderden films, een catalogus van 520 pagina?s, meer dan 350.000 bezoekers in 11 dagen tijd, eigen restaurant, cafés, 10 volledig afgehuurde hotels, een gastenlijst van 70 A4-tjes,? het filmfestival van Rotterdam is groots. Het is één van de belangrijkere festivals van Europa en, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Cannes, is het een echt publieksfestival. De meest experimentele film (waar ook in Nederland geen markt voor is, vergis je niet) blijkt weken op voorhand uitverkocht te zijn. Zowat iedere min of meer arthouse film die dit jaar zal uitkomen in Nederland en België (en op Gent) passeert eerst Rotterdam. Een walhalla voor de filmliefhebber?

Ja en neen. Het is fantastisch dat je in tien dagen tijd de kans hebt om naar zoveel films te kijken, maar het is evenzeer frustrerend. Zelfs al ga je tien dagen non-stop naar het festival, dan nog slaag je er maar in een beperkt deel van de selectie te zien. Ergerlijker is het echter dat de normen naar beneden schijnen gehaald te zijn om de selectie te kunnen uitbreiden. We hebben een kleine 50 films gezien maar eigenlijk maar een handvol echte goede en in verhouding vrij veel matige tot ronduit rotslechte producties. Rotslecht, ofwel is het gewoon ons ding niet. Het festival programmeert met een sterke voorliefde voor experimenteel werk. Kijk je bijvoorbeeld naar hun selectie van kortfilms zie je dat uit de honderden kortfilms slechts een aantal verhalend is. De geselecteerde film voor de TV5 award zijn quasi uitsluitend experimenteel. Dat de enige fictiefilm Fare Bene Mickles (een van de mindere films van Leuven Kort 2004) is bewijst de gebrekkige kennis (?) / andere smaak van de programmatoren. Het verbaast dan ook weinig wanneer je weet dat de zes programmatoren allemaal uit het visueel kunsten circuit komen net zoals de geselecteerde jury die drie experimentele kortfilms, 2 Nederlandse en een Duitse, 3000 euro toekenden.

De grootte van het festival is meteen ook haar grootste bedreiging, hoeveel mensen zijn bereid 9 euro neer te leggen voor een film waar 90% van het publiek na het eerste kwartier opstapt? Gelukkig voor Gent en andere, kleinere, festivals die door een strengere selectie meer kwaliteit kunnen garanderen dan Rotterdam. Maar laat u dat vooral niet weerhouden om volgend jaar het enige Filmfestival uit de Benelux dat haar hoofdletter heeft verdiend te bezoeken.

PALMARES

De Tiscali Publieksprijs: Turtles can Fly
(7500 euro)

VPRO Tiger Awards (distributie door Rotterdam): Nemmeno Il Destino, 4, El Cielo Gira

TV5 Tiger Awards voor korte film (3000 euro): Nuuk, Veere, Interlude

NETPAC Award voor beste Aziatische film: Sanctuary (Ho Yuhang)

KNF Prijs van de Nederlandse filmcritici: Illumination

FIPRESCI Prijs: Spying Cam

MovieZone Award (jongerenjury): Mysterious Skin

Amnesty International DOEN Award: Story Undone