Drôle d'oiseau

Met een vleugje fantasie en een heerlijk snuifje humor, hoort Fortunier niet helemaal thuis in hett rijtje van vooral louter realistische portretten waar een groot deel van de Sint-Lukas afstudeerwerken (Lichting 2015) te vinden zijn. En toch. Met haar afstudeerwerk slaagt ze er wonderbaarlijk knap in om realisme te combineren met een straffe dosis verbeelding. 

Een nog steeds stomverbaasde Anouk Fortunier lijkt bij de screening van haar afstudeerwerk 'Drôle d’Oiseau' langs geen kanten te geloven dat ze enkele dagen eerder geselecteerd is voor de kortfilmcompetitie voor Belgische studenten van Film Fest Gent. Wij hebben daar heel wat minder moeite mee.

Fortunier volgt in haar semi-autobiografische film een jonge meid en haar bipolaire vader. Hoewel ze niet begrepen worden door hun omgeving, hoeven ze zich van niemand iets aan te trekken. De twee personages kennen elkaar door en door, daarbovenop lijkt dat ook te gelden voor de twee acteurs.  De situatie waarin de twee leven is niet gemakkelijk, maar drama is overbodig: ze maken er gewoon het beste van.

Dat maakt de film, naast de kwaliteit die hij al bezit, ook gewoonweg heel charmant. Met een licht absurdistische stijl en een warm kleurenschema baadt de film in een sfeer à la Amélie. Mix de thematiek van het recentelijke 'Infintely Polar Bear' en de kinderelijke fantasie van Louis Malle's 'Zazie dans le métro' en je krijgt ongeveer de film van Fortunier - maar dan met haar eigen, persoonlijke touch.