Monster

Genre: Drama | Duur: 1u49 | 2003 | Release: 24 Maart 2004 | Land: VS | Regie: Patty Jenkins | Cast: Charlize Theron, Christina Ricci, Bruce Dern, Annie Corley

In september 2002 kreeg Aileen Wuornos een dodelijke injectie in een gevangenis in Florida. Deze lesbische prostituee vermoordde minstens zeven mannen en raakte daardoor bekend als de eerste vrouwelijke seriemoordenaar. Ze bleek een jeugd vol misbruik en verwaarlozing achter de rug te hebben. Hollywood stond natuurlijk al te kwijlen voor de rechten op dit verhaal.

Deze biografie werd ingeblikt door Patty Jenkins, die ook het scenario schreef. Zij heeft er gelukkig een vrij bescheiden en weinig sensationele film van gemaakt, die ze op gepast grimmige en confronterende wijze in beeld brengt. Jenkins heeft getracht van Wuornos een écht mens te maken, een slachtoffer van de ellende waar ze zelf niks aan kon verhelpen. Nu is zo'n standpunt beslist discussieerbaar, en we kunnen dan ook stellen dat Monster niet zo grauw realistisch mag genoemd worden als het wel wil zijn. Wuornos wordt weliswaar niet opgevoerd als volkomen sympathiek, maar wellicht was ze in werkelijkheid een stuk erger. Jenkins geeft Wuornos beslist te veel krediet. De maatschappij is onverdraagzaam en gunt Wuornos geen tweede kans, en veel van de slachtoffers van het 'monster' lijken hun dood zelfs verdiend te hebben, zo wil de cineaste ons blijkbaar laten denken. Dat is een flink overdreven waarheid, want Wuornos had haar lot uiteindelijk toch voor een groot stuk in eigen handen. Maar goed, we laten het oordeel over aan mensen die echt het fijne van de zaak weten. Documentairemaker Nick Broomfield (van Kurt & Courtney) gebruikte Aileen Wuornos vorig jaar eveneens als onderwerp voor een documentaire en vermoedelijk werpt die een meer genuanceerde blik op de gebeurtenissen.

De film toont ons hoe een getraumatiseerde Wuornos haar eerste moord pleegt, maar ook een beetje tederheid zoekt en vindt in de armen van de jonge en bijzonder naïeve Shelby. Ze gaan samenleven, maar blijven steken in de marginaliteit. Aileen moet nu niet alleen voor zichzelf zorgen, maar ook voor iemand die eigenlijk nog hulpelozer is. Dit kan gewoonweg niet goed aflopen. Charlize Theron kende met deze film haar grote doorbraak en won een Oscar voor Beste Actrice. Niet geheel onverdiend, al speelt natuurlijk het effect mee van de gedaanteverwisseling die deze sexy actrice onderging om er uit te zien als de plompe, onverzorgde Aileen. Theron toont zich zeer getalenteerd in deze dankbare rol en brengt een tot nog toe verscholen diepgang aan het licht. Aan haar zijde staat volwassen geworden kindster Christina Ricci, die in het verleden al eens een steekje heeft laten vallen, maar een niet te onderschatten prestatie neerzet als Shelby. Haar vertolking zou makkelijk kunnen bestempeld worden als onnozel en simplistisch, maar dat is ze niet. Ricci acteert werkelijk opperbest en had eigenlijk ook wel een Oscarnominatie verdiend. Theron deed er goed aan haar in haar Oscarspeech uitgebreid te bedanken, want de passie tussen Aileen en Shelby is immers zo geloofwaardig door het engagement en het lef van béide actrices.

Maar bij die puike prestaties houdt het op. Monster is een veel te lange, repetitieve film. Hier had best eens stevig in gesnoeid mogen worden. Beklijvend en zeer dramatisch allemaal, maar na het eerste uur heb je het wel gehad en gebeurt er eigenlijk vrijwel niets nieuws meer. Jammer van die oneffenheden, maar al bij al is dit behoorlijk drama.