Mosaic

Duur: 15 min. | Land: | Regie: Imge Özbilge, Sine Özbilge | Scenarist: | Producent: | Productiehuis:

Zussen en animatiepartners in crime Imge en Sine Özbilge zitten niet stil. Vorig jaar was op Film Fest Gent nog het kleurrijke ‘#21XOXO’ te zien, dit jaar gaat ‘Mosaic’ er in première. De flitsende en hypnotiserende beelden uit Sine’s film laat Imge achterwege en grijpt terug naar de stijl die we kennen uit haar afstudeerfilm ‘Camouflage’.

In ‘Mosaic’ leiden een Koerdische student, Islamitische violonist en een Christelijk meisje vredig hun leventje in de oudste stad van het Midden-Oosten. Wanneer een mysterieuze schaduw deze vrede dreigt te verwoesten, lopen hun levens – en ook die van hun naasten – gevaar. De schaduw fungeert als metafoor van een onbenoemde oorlogssituatie die het Midden-Oosten sinds jaar en dag teistert, dat is kraakhelder. Misschien is die metafoor wel té simpel, want in de vijftien minuten durende kortfilm gaat het helaas niet verder dan dat. Daardoor blijft de kijker op z’n honger zitten, althans wij wel.

In de erbarmelijke omstandigheden die een oorlog met zich meebrengt, komen de levens van de drie protagonisten onverwachts samen en besluiten ze om de stad te ontvluchten op de rug van een magische maanvis. Hun reis in de donkere schaduwen van de diepe zee representeert daarmee hun zoektocht naar asiel, die eveneens met onmenselijkheid en gruwelijkheid gepaard gaat.

Een mooi voorbeeld van hoe het Midden-Oosten ook anders kan worden afgebeeld, namelijk vol leven en met een overdaad aan cultuur.

Gelukkig maakt Imge’s animatiestijl veel goed. De mozaïek aan kleuren en beelden valt moeilijk te definiëren, maar de Ottomaanse miniatuurstijl komt nog het meeste in de buurt — niet toevallig de hedendaagse kunstvorm waar Özbilge haar thesisonderzoek naar deed. In deze kosmopolitische stad is multiculturaliteit een onvermijdelijke uitkomst, maar de film ondergraaft de historische tradities waaruit zo’n stad voortvloeit niet. Zo wordt de Oosterse miniatuurstijl gecombineerd met beelden van toeristen die selfies nemen, of kinderen die enkel nog op hun smartphones tokkelen. De rijkdom van ‘Mosaic’ zit hem in de details, die een tegenstelling van historische invloeden en moderne technologie weergeven. Die tweestrijd in combinatie met enkele mythische figuren die hier en daar de kop opsteken, vormt een fascinerende en allesbehalve saaie mix.

‘Mosaic’ is een mooi voorbeeld van hoe het Midden-Oosten ook anders kan worden afgebeeld, namelijk vol leven en met een overdaad aan cultuur — een groot contrast met de talloze beelden uit media die vooroordelen en veronderstellingen met zich meedragen. Jammer dat het nogal magere verhaaltje deze boodschap ondermijnt, de rijke en originele stijl ten spijt.