Thir13en Ghosts

Cyrus Kriticos is een heel erg rijke en al even excentrieke verzamelaar. Niet van postzegels, bierkaartjes of Faberge eieren maar van geesten. Daar zullen zijn neef en familie echter pas later achterkomen wanneer ze eerst het heugelijk nieuws ontvangen dat ze de erfgenamen zijn van ooms prachtige huis.

Diezelfde avond bezoeken ze nog het volledig glazen huis en terwijl ze met opengevallen mond hun nieuwe verblijfplaats bewonderen worden ze verstoord door Dennis Rafkin, een 'geestenactivist'. De weirdo leidt een organisatie die je zou kunnen vergelijken met een Amnesty International voor geesten. Het blijkt namelijk dat gouwe ouwe Cyrus op het idee gekomen is geesten te verzamelen en deze dan op te sluiten in één van zijn glazen kelders. Twaalf heeft hij er zo kunnen gevangen zetten. Dennis die Cyrus ooit hielp de geesten op te sporen wilt zijn plaatsje in de hemel verdienen en geesten vrij laten opdat ze in rust kunnen.. euhh.. gaan spoken of zo.

Opgefokt door Dennis en heel de eigenaardige sfeer die het huis uitstraalt besluit neefjelief dat hij misschien toch beter later eens kan terugkeren (wanneer het licht is bijvoorbeeld) maar.. het huis blijkt hermetisch afgesloten te zijn en tot overmaat van ramp is er een reusachtige machine in werking gezet die één voor één de geesten lijkt vrij te laten.

Als u nu meteen flashbacks krijgt naar The Haunting of House On Haunted Hill is dat niet toevallig. Opgesloten zijn in spookhuis is dan ook niet meteen een zeer originele invalshoek. House On Haunted Hill is daarbij van dezelfde schrijver (Robb White) als 13 Ghosts. En toch.. er is een reden waarom dit thema het goed blijft doen.. het spreekt nu eenmaal tot de verbeelding.. een soort van oerangst voor de doden en een al even oer- drang naar de geborgenheid van je woonplaats. Het verhaal van 13 Ghosts is echter te dunnetjes of althans niet voldoende uitgewerkt om boven het puur entertainend niveau te stijgen. Ook al heeft debuterend regisseur Steve Beck de film en dan zeker het enorme glazen huis zeer interessant en met gevoel voor esthetiek in beeld gebracht, het blijft een prent waar we er al meer en beter van hebben gezien om niet de al te voor de hand liggende uitdrukking 'dertien in een dozijn' te gebruiken.

Frank Moens Helemaal (niet) akkoord? Lees de