Better than Chocolate

Vorig jaar was er het bij momenten geestige Bedrooms & Hallways, enkele maanden later gevolgd door het prachtige Fucking Amal. Twee films waarin homosexualiteit bij jongeren op een vlotte en speelse manier centraal staat. Nu is er de Canadese relatiekomedie Better than Chocolate, over de liefde en het lijden van een lesbisch koppel, geregisseerd door Anne Wheeler, geschreven door Peggy Thompson en geproduceerd door Sharon McGowan.

Een film van, met en over vrouwen dus. Better than Chocolate is jammer genoeg niet veel meer dan een stereotiep en hoogst middelmatig product waarin bovendien weinig te lachen valt. De hele film is een nogal ongegeneerde opeenstapeling van clichés.

Aan de ontluikende liefde tussen Maggie en Kim, een kunstenares op de dool, is een slecht verteld verhaaltje opgehangen waarin een hoop karikaturen ten tonele worden gevoerd, als daar zijn: de transseksuele zangeres, de naiëve moeder, de neurotische eigenares van een seksshop, de intolerante café-uitbater. De relatie tussen Maggie en Kim vormt de stimulans die deze andere personages uiteindelijk met hun eigen kortzichtigheid zal confronteren. Waardoor deze film nu net iets te prekerig wordt.

Op papier mag dit misschien als pure komedie nog mogelijkheden bieden. Jammer maar helaas. Daarvoor is het scenario té slecht geschreven, de situaties té ongeloofwaardig en het simpliciteitsgehalte té hoog. Is het bv. echt nodig om je film vol te proppen met skinheads, die de prille liefde tussen de lesbo's om de haverklap komen verstoren. Enkel de degelijke fotografie, enkele zwoele naaktscènes (zowat het enige waaraan je merkt dat dit om een onafhankelijke productie gaat), en één prachtig, rijkelijk geëtaleerd vrouwenlichaam kunnen de aandacht vast houden. Geen gemakkelijke opdracht, en zeker geen film die zoeter zou smaken dan chocolade.

Christoph Foqué Helemaal (niet) akkoord? Lees de