De tweeling

Hoe zou het zijn met het niveau van de Nederlandse film? Zo slecht als propper-film 'Costa', als dope-flick 'Naar de klote!' of als voetbalvrienden-origineel 'All Stars' bakken zelfs de meest(e) commerciële Vlaamse regisseurs het niet. En veel Nederlands werk wordt in België nooit uitgebracht -geen goed teken. Wat we hier wel zien, haalt soms toch enig niveau. 'Magonia', The Discovery of HeavenThe discovery of heaven, 'Zusje' en zo waren op zijn minst genietbaar. Belgisch-Nederlandse samenwerkingen zijn vaak nog meer dan dat. Karakter en Antonia waren uitgesproken goeie films. Om Minoes niet te vergeten, die nipt niet de K.U.T-toptien van 2002 haalde. Kinderfilms zijn hip!

Sombogaart toonde dat vroeger al aan, met goed gemaakte kidpics als 'De jongen die niet meer praatte', 'Het zakmes' en 'Abeltje'. Hier verleent hij zijn vaardigheden aan de adaptatie van een succesroman. Tessa de Loo's 'De tweeling' is na een stuk of wat vertalingen nu ook aan een Amerikaanse versie toe. Het verhaal is dan ook intrigerend: in een kuuroord in Spa wordt een oude dame door een andere oude dame scherp in de gaten gehouden. Als die haar probeert aan te spreken, vlucht ze weg. Flashback. Een tweeling groeit na de dood van hun ouders gescheiden op. Anna blijft in Duitsland bij een boerenfamilie, Lotte wordt naar familie in Nederland gestuurd. Alle contact wordt verbroken. Tot twintig jaar later wereldoorlog twee uitbreekt...

Hollanders en Duitsers, dat klikt sindsdien niet meer. Zoveel was al duidelijk uit de populaire cultuur. Ontelbare romans zijn over de moffen volgepend. Het dagboek van Anne Frank en pakweg de verfilming van Harry Mulisch' 'De Aanslag' waren in de meeste middelbare scholen verplichte kost.

Na het flauwe Falling en het fantastische The Pianist waren we niet direct happig op een nieuw opengetrokken blik facisme. Gelukkig kotert 'De Tweeling' niet nog maar eens in de open wonden. De oorlog speelt een belangrijke rol in het verhaal, maar vormt niet de hoofdbrok en wordt niet clichématig behandeld. Integendeel. De logica waarmee de in Duitse Dreck opgegroeide Lotte zich laat vangen aan de leugenachtige lokroep van de nazi's wordt geloofwaardig overgebracht. Net zoals de kleinzieligheid van Anna's Nederlandse stiefvader, die wel een jodengezin -waaronder haar verloofde- in huis neemt maar stiekem maaltijdbonnen achterhoudt.

'De tweeling' kan buigen op een pakkend verhaal en op sterke acteurs. Thekla Reuten kennen we nog als zangeres Debbie uit 'Iedereen Beroemd', de nu tachtigjarige Ellen Vogel schitterde in Harry Kümels 'Monsieur Hawarden' (1968 en een echte aanrader). De Duitse actrices die de jonge en de oude Anna neerzetten zijn beiden grote namen in hun thuisland. Dat valt te merken, ze acteren bijzonder sterk. In de film spreken ze hun moedertaal.

Het emotionele, tweetalige geheel wordt op de tonen van misschien net iets te bombastische muziek tamelijk klassiek in beeld gezet. Maar, af en toe opgefleurd door knappe details. De aan tbc lijdende Anna-als-kin die in slaaptenue recht de tuinvijver inbeent, de kindertweeling aan de zijde van gravin Falkenau waar Lotte-als-jong-meisje dient, het karakter van Anna's Joodse schoonbroer.

'De tweeling' is (met een budget van vier miljoen euro) niet direct kandidaat voor een Gouden Palm, European Film Award of Oscar. Het is definitely wel eeneen goed gemaakte en geacteerde prent geworden. Old school! Chapeau.

Jan Sulmont Helemaal (niet) akkoord? Lees de