Sweet November

Hoewel deze tearjerker in het kwadraat een herwerkte versie is van de eerste Sweet November uit 1968, en er op de K.U.T-site een remake-sectie te vinden is die excellent leesvoer vormt, wordt deze film daar niet vermeld. En dat volledig terecht. Er is namelijk maar één goeie reden om deze film te gaan zien. Het bewijs wordt bij deze geleverd dat Keanu Reeves niet genoeg subtiliteiten in petto heeft om een film te dragen.

Fysiek staat hij zijn mannetje, dat wel. "Mooie borstspieren" weet Therons buurman dan ook als ie haar met houten klaas in bad ziet zitten. Genoeg kracht om een goeie Neo neer te zetten in The Matrix, oké, geen discussie. Maar in dit soort film, waar hij overigens -het wordt een tijdvullende trend- een lied te berde brengt, kan hij geenszins de aandacht een volle negentig minuten vastgrijpen.

Niet dat hij daardoor bijster wordt geholpen door het tranerige script. In de Love Story voor dit millennium is zij, Sara, een onthaastster in de praktijk. Dus is ze vegetariër en houdt ze van hondjes en van travestieten. Hij, Nelson-u, daarentegen is een reclamemaker en heeft het soort vrienden dat niet meer weet hoe hun knappe vriendin ook alweer heet, terwijl die in de glimmende bolide koket zitten te wezen. Het is ook met wagens dat het verhaal een aanvang neemt. Nelson en Sara doen samen hun rijexamen. Sara windt er geen doekjes om: ze vraagt hem op de man af of hij haar vriendje-voor-een-maand, haar meneer november wil worden. Dat is haar vaste stramien. "Lang genoeg om betekenisvol te zijn, kort genoeg om problemen te vermijden", zo klinkt het. In ruil zal ze hem een beter mens maken, hem weer leren Léven.

Nelson weigert. Hij heeft een job en een vriendin. In de volgende scène wordt hij gelukkig van beiden ontslaan. Met de staart tussen de benen keert hij naar Sara terug. Voor één dag, zo zweert hij. Het worden er meer natuurlijk. Voor hij het weet (en nadat een eindeloze reeks rozige beelden de revue zijn gepasseerd van gestoei op bed, strandwandelingen, verstoppertje spelen en gestoei in bad) is hij tot over zijn oren verliefd. Zij valt ook voor zijn charmes. Zo mag blijken uit een tekenende stupide scène waar hij haar buurjongetje helpt te winnen bij een afstandsgestuurde bootjesrace.

Per toeval is er ook een duikbootjesliefhebber ter plekke; Nelson zwaait met een paar dollars en de vaartuigen van de tegenstanders worden gekelderd. Het buurjoch wordt niet meer als mietje bestempeld - niemand heeft iets door. Sara, eventjes de wereldverbeterende houding terzijde geworpen, vindt Nelson een schat.

Alles mierzoete koek en ei dus. Maar waarom wil ze niet met hem trouwen ? En waarom lost ze niks over haar familie ? Reeves slaagt er niet bepaald in over te brengen dat het hem wat kan schelen. Wilt ù het weten ? Echt ? Surf dan vlug naar de spoiler.

Jan Sulmont Helemaal (niet) akkoord? Lees de