Rush Hour

Chris Tucker is de zoveelste revelatie in Hollywood. Nu zal hij voortaan toch wat betere films moeten uitkiezen dan deze als hij mij nog naar zijn films wil krijgen. Tucker was nochtans al te zien in Jackie Brown, in een ultra korte rol. Rush Hour is dus een actiefilm zoals er dertien zijn in een dozijn. Wanneer de dochter van de Chinese ambassadeur ontvoerd wordt, roept de man de hulp in van zijn vriend inspecteur Lee (Jackie Chan).

De ontvoering is het vermoedelijke werk van Lord Juntao. Hij probeerde ook al enkele Chinese antiekwerken te smokkelen tot Lee zijn pad kruiste en de boel in het water viel. Tijd voor wraak dus. De FBI wil echter geen hulp van buitenstanders betrekken in het onderzoek. James Carter (Chris Tucker) moet Lee in het oog houden en er voor zorgen dat de man zich niet mengt in het onderzoek. Carter denkt dat hij een enorme bijdrage kan leveren aan het onderzoek. Hij weet echter niets van de plannen van Lee. Lee zet echter alle middelen in om de daders zelf bij de kraag te kunnen vatten. Wat volgt is een opeenstapeling van actiescènes zonder enige inhoud. Een hoogstaande film kan je dit dus moeilijk noemen. Wat de regisseur duidelijk voor ogen had was de creatie van een duo zoals Murtaugh en Riggs in Leathal Weapon.

Op geen enkel moment komt het duo Chan, Tucker nog maar in de buurt van dit voorbeeld. Een paar leuke oneliners meer zit er in deze film niet in. Zelfs de actiescènes zijn weinig boeiend. Jackie Chan is nochtans een vooraanstaand figuur binnen de Hong Kong scène van Kungfu films. Die status kan hij niet waar maken in deze Westerse film. Wat je mist is het blitse camerawerk dat de Kungfufilm kent. Nee geef me dan maar Face Off van die andere Kungfufilmer John Woo. Misschien iets voor de liefhebbers?

Edwin Colebunders Helemaal (niet) akkoord? Lees de