Swimfan

Ben Cronin is competitiezwemmer op de lokale high school. Hij beschikt niet alleen over de nodige 'popularity' die zo onmisbaar is in de Amerikaanse schoolgangen, maar ook over de 'perfect girlfriend', Amy, die hem als een apostel wist te bekeren van een stelende, drugsgebruikende bad boy tot een brave zwemmende jongeman die als vrijwilliger zieken helpt in het hospitaal.

Terwijl Ben's leven op wieltjes lijkt te verlopen met een belangrijke zwembeurs in het vooruitzicht, verschijnt plots 'new girl in town' Madison op het toneel. Dat we verder niets substantieels over haar achtergrond te weten komen, belet niet dat we bij haar eerste verschijning op het scherm in 1/24e van een seconde de rest van de film weten te voorspellen. Met haar valse glimlach, vuurschietende blik en wilde krulhaar is Madison onmiskenbaar de nieuwste tienerincarnatie van de hoer van Babylon.

De miserie kan beginnen: wanneer Ben het slot van Madison's locker weet open te krijgen, reageert ze alsof hij net een tientonner heeft opgetild. Nadat hij haar een lift geeft met mama's auto 'vergeet' Madison haar cellopartituren en moet Ben die noodgedwongen terug naar haar huis brengen. Vanaf dan is het kwaad snel geschied; wanneer Madison met fluwelen stem onthult dat ze Ben wel eens graag een paar baantjes wil zien trekken, duikt hij niet alleen meteen in het zwembad maar gelijk ook in haar slipje.

De morele weerstand van een man in speedo is vanzelfsprekend niet hoog in te schatten, maar achteraf voelt arme Ben, meedogenloos verleid door deze teenage femme fatale, zich toch wel een beetje schuldig over zijn 'fatale slippertje' en probeert hij Madison te vermijden. Zijn toekomst met Amy zou wel eens in het gedrang kunnen komen. Dit is natuurlijk niet naar de zin van de manipulatieve Madison en ze begint hem te terroriseren. Hoewel het verzenden van spammails nog net ietsje minder angstaanjagend is dan het stoven van dochters lievelingskonijn, heeft dat sommige verveelde critici er niet van weerhouden om deze thriller omwille van zijn plot te omschrijven als de Fatal Attraction voor tieners. Spijtig genoeg zijn obsessionele liefdesverhalen, slippertjes en one-night-stands in tienerland weinig spannend en allerminst spectaculair te noemen. Hier komt nog bij dat door de ééndimensionale karaktertekening niemand het ook maar een moer kan schelen of good ol' american boy Ben nu bij zijn karakterloze seut Amy blijft of niet.

Van geloofwaardigheid moest deze film het in elk geval ook al niet hebben, zo kunnen tieners in het holst van de nacht vrij binnen in het schoolzwembad en mogen ze in het ziekenhuis ongestoord medicatie uitdelen aan doodzieke patiënten. De hele plot hangt met haken en ogen aan elkaar, en hoe de jonge Madison haar duivelse streken weet te realiseren blijft totaal verholen en is dan ook ongewild de enige vorm van nieuwsgierigheid die de film oproept.

Moest het daar allemaal bij gebleven zijn was deze tienerprent dan ook niet meer als the next best thing geweest, maar dat is buiten de laatste twintig minuten van Swimfan gerekend. Voor het eerst was ik geïntrigeerd: niet enkel is de afwikkeling erbarmelijk slecht gemonteerd en totaal vergezocht, maar wordt vooral de spanning zo dikwijls weer op- en afgebouwd dat het op den duur hilarisch wordt.

En dat terwijl de persmap zonder scrupules declameert dat Swimfan als een 'intelligente versie van de tienerfilm' opgevat moet worden.

Ils Huygens Helemaal (niet) akkoord? Lees de