Exit Wounds

Er zijn zo van die acteurs waarvan je weet dat als zij meedoen je eigenlijk nog beter de verzamelde werken van Stijn Streuvels kan lezen dan een avondje in de cinema te zitten. Steven Seagal is er zo eentje, want terwijl je van spierbundels à la Schwarzenegger je soms nog kan verwachten aan entertainende cinema (denk aan Terminate 2, Predator, ..) heb ik dit nog nooit mogen meemaken met mr. Seagal.

Dit vooroordeel (ik geef dit grif toe) is echter eens te meer bevestigd geworden want ook deze film valt op door een grenzenloze stupiditeit gelardeerd met een belachelijk verhaal en ongeloofwaardige acteer 'prestaties'.

Heel even het verhaal: Orin Boyd (Steven Seagal) is het grootst denkbaar rondlopend cliché van een stoere, macho, rechtvaardige politieman. Natuurlijk onbegrepen door zijn baas, die nu eenmaal niet doorheeft dat je criminelen HARD moet aanpakken. Hij wordt dan ook gedegradeerd (terecht volgens mij, maar soit). Toevallig komt hij op het spoor van een drugsbende, geleid door Latrell Walker (DMX). Orin verdenkt Latrell ervan ingebroken te hebben op de FBI opslagplaats waar ze drugs bewaren.

Enfin, combineer dit met hersenloze actie, de uiteraard corrupte collega's, de al eerder vermelde onbegrijpende baas, tegenwerking van de politiek, en u komt tot een totaal nutteloze, 'verspilling-van-de-pellicule-en-de-energie-voor-de-projectorlamp'-film.

Frank Moens Helemaal (niet) akkoord? Lees de