A Home at the End of the World

Met zijn verschijning in deze onafhankelijke, kleinschalige debuutfilm maakt Colin Farrell zich alvast sympathiek. Hij bewijst dat hij ook de minder commerciële projecten een warm hart toedraagt. De Amerikaanse critici namen hun hoed af voor zijn vertolking in deze film, maar wij zijn allesbehalve onder de indruk.

Farrell speelt Bobby, een wat schuwe, niet erg sociale twintiger die na een nogal turbulente jeugd in de jaren '70, naar New York trekt en daar met zijn beste vriend, Jonathan, en diens flamboyante flatgenote Claire, een apart gezinnetje gaat vormen. Voor Bobby is het wennen, en hij komt tot nieuwe inzichten wat seks, relaties en familie betreft. Zo ontvouwt zich een gevoelig, maar onconventioneel familiedrama waarin alle personages wat zin trachten te geven aan hun leven en voor elkaar iets proberen te betekenen.

A Home at the End of the World is gebaseerd op de gelijknamige roman van Michael Cunningham, wiens The Hours al een knalfilm opleverde. Dit verhaal is minder spectaculair van opzet, maar tracht toch ook dieper in te gaan op het streven van de mens vat te krijgen op zijn bestemming.

Jammer genoeg mist regisseur Michael Mayer de maturiteit om dit drama narratief interessant te maken. De best wel lijvige roman wordt gereduceerd tot een bij momenten te oppervlakkige en weinig samenhangende film, en van de vele goed geschreven dialogen, blijft amper de helft over. Daarnaast moet Mayer ook nog veel leren als filmmaker. Deze prent oogt banaal, saai zelfs, en dat is een gemiste kans. Wat Gregg Araki met Mysterious Skin wist aan te vangen - dat bij momenten gelijkaardige thema's bespeelt - bewijst dat.

En waar Colin Farrell al die lof aan verdient, blijft een vraagteken. Wij zagen vooral een belachelijke pruik en een droeve blik gecombineerd met een naïeve glimlach, en dat moest dan een personage voorstellen. Tegenover twee grote actrices als Robin Wright Penn en Sissy Spacek weet hij zich beslist niet staande te houden.

Een mislukking kun je A Home at the End of the World niet echt noemen. Daarvoor is er de mooie soundtrack en het gevoelige script dat wel zijn momenten kent. Maar uiteindelijk verlangen we net iets meer van een goede film.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de