Signs

De heer Shyamalan is al meerdere malen verantwoordelijk geweest voor verhitte discussies bij de spreekwoordelijke watercooler van ons redactielokaal. Was The Sixth Sense nu een meesterwerkje of eerder een pretentieus verhikel waarvan het 'onverwachte' einde al na het eerste half uur voorspeld kon worden ? Unbreakable zorgde al helemaal voor stress op het werk. Want waar zelfs tegenstanders van The Sixth Sense erkenden dat dan tenminste de art direction de moeite loonde leek voor hen Unbreakable eerder een flauw afkooksel waarvan de titel beter The Sixth Sense 2 had kunnen luiden..

Anyhow.. Shyamalan heeft intussen een serieuze reputatie opgebouwd als regisseur van het paranormale. En dat is goed. Ondergetekende is ook jarenlang overtuigd geweest dat The truth wel degelijk out there is.

En wat mag nooit ontbreken in shows rond het paranormale naast zelfontbranding, spookhuizen en Ouijaborden.. Inderdaad.. graancirkels. U weet wel: die grote ronde en vaak zeer complex vormgegeven doelbewuste vernielingen van graangewassen. Vernielingen die natuurlijk alleen maar het werk kunnen zijn van krapuleuze aliens die met hun super ruimteschepen allerhande verwarrende tekens aanbrengen. Hoe verklaar je immers dat het graan niet gebroken maar gebogen is, dat de cirkels overal ter wereld voorkomen en er mysterieuze magnetische krachten waar te nemen zijn in het epicentrum ?

Aliens dus.. Net zoals Graham Hess (Mel Gibson) snel zal ondervinden. Graham, in een vorig leven pastoor, heeft het geloof afgezworen toen zijn vrouw hem 'ontnomen' werd en leeft nu teruggetrokken in een onooglijk klein dorpje met hond en kindertjes. En terwijl de Graham niets liever wil dan alleen met zijn familie gelaten te worden, (flashbacks naar Braveheart of The Patriot iemand?) komen de groene mannetjes eraan.

En dan maakt Shyamalan een lovenswaardige keuze. In plaats van het klassieke 'groene mannetjes vs met-rieken-en-toortsen-gewapende-kleine-boerengemeenschap' beslist hij het hoofdpersonage samen met zijn familie volledig af te zonderen. Zodra Graham Hess weet dat de knikker niet meer strontvrij te noemen is, spijkert hij ramen en deuren potdicht en sluit zich op in de kelder. Geen heroïsche confrontaties dus.

En.. het hád kunnen werken.. Ware het niet dat Mel Gibson blijkbaar besloten heeft maar één gelaatsuitdrukking te bezigen in deze film. Die van een 'bezorgde huisvader, romantisch getormenteerd door de dood van zijn vrouw, zich ondertussen in een zware geloofscrisis bevindende'. Toegegeven, het is een prestatie een dergelijke tronie op te roepen, laat staan ze anderhalf uur vast te houden. We hadden echter ook wel wat meer spanning kunnen gebruiken. Gibson wil blijkbaar écht zijn plekje niet kwijt in Cosmopolitan's Top 10 van ideale mannen, dus speelt hij anderhalf uur de verontwaardigde, beschermende huisvader.. en niets anders dan dat.

Gevolg is dat Signs, buiten de interessante keuze van Shyamalan en de opnieuw knappe art-direction nauwelijks spannend is en waar je als kijker eerder zin krijgt het hoofdpersonage eens goed tegen zijn muil te kletsen dan met hem mee te voelen.

Frank Moens Helemaal (niet) akkoord? Lees de