The Majestic

U bent een beetje cynisch na een overdosis 'de zevende dag'? U sloeg onze goede raad in de wind en ging naar 'The Scorpion King'? U gelooft niet meer in de goedheid van de mens na die sadistische examinator? Dan is 'The Majestic' een ideaal tegengif voor u. Een onvervalste feel-good movie, blije mensen overal waar het oog reikt, alsof ze net een scheepslading XTC slikten. Bovendien bevat 'The Majestic' een intelligente aanklacht tegen de vervolging van communistische filmmakers in de jaren vijftig. Laatste troef van 'The Majestic': Jim Carrey! Ja, Carrey kan je murw slaan met z'n gekke bekken (zie The Grinch); maar als hij een ernstig register bespeelt, zit er waarlijk een groot acteur in de man (zie The Truman Show, Man on the Moon). Alzo.

1951. Peter Appleton ziet net zijn eerste scenario verfilmd, zijn tweede gaat over drie weken in productie. Alles peis en vree totdat de Mc Carthycomissie hem ondervraagt naar communistische activiteiten. Blijkt dat Appleton tijdens zijn collegejaren in een verdachte club zat, alleen om een meisje te imponeren. Die avond bedrinkt Appleton zich, krijgt met zijn auto een zwaar ongeluk... en wordt met geheugenverlies wakker in een klein dorpje.

Iedereen daar herkent hem onmiddellijk als Luke Trimble, een vermist gewaande oorlogsheld. Voor de dorpelingen vormt dit het startschot om het op een feestvieren te zetten. En ja, na een tijdje verzoent Appleton zich met zijn lot, zeker als hij Luke's mooie verloofde Adele ontmoet. Samen met Harry, Luke's vader bouwt Appleton de bioscoop The Majestic weer op. Een zorgeloze tijd breekt aan voor de langzaam in zijn incarnatie gelovende Appleton. Totdat hij op een avond in The Majestic één van z'n eigen films ziet. Met een schok komt zijn geheugen terug. Ondertussen jaagt de Mc Carthy-commissie achter hem. Zullen ze de smoes van het geheugenverlies slikken? En is er voor de vernieuwde Appleton nog plaats voor het dorpje, voor Adele?

Frank Darabont, bekend van The Shawshank Redemption en The Green Mile filmt het dorpje als een caleidoscoop vol blije mensen, gehuld in een perfect zittend fifties-sfeertje. Een enthousiasme dat bij de toeschouwer aanstekelijk werkt. Onvergetelijk is de scène waar Luke's oude muzieklerares hem op het dorpsbal vraagt Rachmaninov te spelen. Appleton aarzelt even, om uiteindelijk in een onvervalste Jerry Lewis los te barsten die iedereen aan het dansen zet. Ook munt Darabont uit in zijn acteursregie. Carrey speelt hier de rol van zijn leven.

De meeste recensies verwijzen naar Franc Capra. Is juist. The Majestic baadt in een zelfde happy sfeertje als 'It's a wonderful life' of 'Arsenic and Old lace'. Maar de film is ook onmiskenbaar Darabont. Het laatste half uur, wanneer Appleton voor de commissie moet getuigen, kan je een onvervalst 'yes', analoog aan het einde van 'The Shawshank Redemption' niet onderdrukken. Conclusie? Dit is een film als een felgekleurd zuurtje: lekker, soms over the top, bovenal mikkend op uw kamerbrede glimlach. Aanrader.

Filip Hermans Helemaal (niet) akkoord? Lees de