For Love of the Game

Zoals iedereen weet bestaan er in de States maar drie sporten :

baseball (MLB), basketball (NBA) en American Football (NFL) (en misschien ook een beetje ijshockey). Regelmatig, wanneer de majors (weeral) geen inspiratie hebben, stort Hollywood zich op het thema sport. Meestal leidt dit tot clichématige films over superhelden of over once-in-a-lifetime gebeurtenissen.

Sport is natuurlijk een uitstekende publiekstrekker en doet de box-office dan ook loeihard rinkelen. Bovendien is sport in de VS, en ook ver daarbuiten, entertainment ten top. Momenteel krijgen we weer enkele ESPN-achtige films naar onze oren gesmeten, waaronder 'Any Given Sunday' en deze 'For Love of the Game'.

In tegenstelling tot de hyperactieve Stone heeft Sam Raimi, de regisseur, het zeer rustig aangepakt. De uitverkoren sport in 'For Love' is ... baseball. Op en top een Amerikaanse sport, die weinig bijval geniet in Europa (buiten Nederland) en dus niet meteen een goede keuze voor een film die een internationaal publiek moet aanspreken. Maar laat u niet misleiden, de titel verwijst wel degelijk naar de liefde voor de ballgame, maar hier en daar verschijnt er ook een vrouw op het toneel die de boel danig in de war brengt.

De openingsscène van de film geeft ons meteen de nodige informatie over een echte baseball-held, Billy Chapel (Kevin Costner). Na jaren sterrendom blijkt dat z'n geliefkoosd teampje, de Detroit Tigers, verkocht zal worden en dat mister baseball op de transferlijst is gezet. Daarenboven besluit z'n levensgezellin (die andere liefde) Jane Aubrey (Kelly Preston a.k.a. Miss Travolta) om haar biezen te pakken en naar Londen te verhuizen. Einde van het sprookje denkt u. Vergeet het.

Aan de hand van één wedstrijd (misschien wel de laatste voor Chapel) geeft Sam Raimi ons een inside-look in de afgelopen jaren van Chapel. Van opperste geluk tot diepste verdriet (vergeet vooral uw zakdoekje niet). Nu, als u reeds naar een honkbalwedstrijd (op z'n Hollands) hebt gekeken, deelt u misschien mijn mening dat er de helft van de tijd niet echt veel gebeurt en dat het eigenlijk maar een saaie boel is.

In de film zie je de Amerikanen binnen en buiten lopen en eten en drinken en af en toe veert het hele stadion recht als er een home run wordt geslagen. Dat de sport evenwel zeer boeiend, best genietbaar en een hele belevenis is, dat komt niet echt aan bod in deze prent. Gedurende de talloze time-outs en commercials serveert Raimi ons dan maar enkele flashbacks. Boeiend, best genietbaar en een hele belevenis.

Voor de romantische zielen onder jullie of fans van romantische films is dit dé film bij uitstek om te gaan zien met je vriendje of vriendinnetje. Lekker ontspannend, maar op filmisch vlak is dit simpelweg een replica van eerdere zakdoek- en tranenfilms.

Opmerkelijk is de regisseur die dit romantisch sprookje uit z'n mouw heeft getoverd : Sam Raimi. Voor het merendeel onder jullie zal deze man onlosmakelijk worden gelinkt aan de thriller 'A Simple Plan'. Z'n oeuvre (western, horror, fantasy, enz.) verraadt echter dat we hier met een uiterst veelzijdige kerel te maken hebben. Costner hoeft natuurlijk geen inleiding en slagen we dan ook maar meteen over.

Hij speelde dan ook maar op automatische piloot. Kelly Preston is dan weer een nieuwe mooie verschijning die stilletjesaan de weg naar de top vindt. Het feit dat ze de vrouw is van John Travolta kan daar natuurlijk misschien ook voor iets tussenzitten. Maar kom, deze meid acteerde niet slecht, maar ook niet bijster goed.

De conclusie is simpel: hou je van baseball met een romantisch pikant sausje, dan moet u deze film gaan zien. Hou je echter niet van deze bullshit dan verwijs ik u graag naar een andere pagina van deze site.

Sven Van Beirs Helemaal (niet) akkoord? Lees de