From Hell

Samen met het gestolen altaarstuk van Jan van Eyck en de vraag wie altijd mijn sokken steelt is de identiteit van Jack The Ripper een van de grootste mysteries uit de misdaadgeschiedenis. Tientallen boeken zijn er over hem geschreven en London Walks organiseert evenveel bezoekjes per dag om de toeristen te introduceren in Ripper's werkterrein : bij de hoertjes dus. Als onderzoeksjournalist heb ik niet anders gekund dan deze tour dan ook meermaals mee te maken. Het leven is welzeker hard soms.

Wat onze Jack zo speciaal maakt is niet alleen dat hij nooit gepakt is geweest, dat men vermoedt dat hij gedekt werd door hoge heren of dat hij even plots als hij begon ophield met moorden. Neen, al bij al heeft hij er maar zeven vermoordt, wat er dan ook voor heeft gezorgd dat hij in de geschiedenisboekjes staat is zijn uiterst gruwelijke manier waarmee hij de dames in questie aan hun einde bracht. Toch is deze film nog vrij braaf en is er nauwelijks sprake van visuele horror.

De film vertelt wat ie moet en net iets meer want hij duidt ook de dader aan. Er wordt een visueel sterk beeld gebracht van London tijdens de 19de eeuw, compleet met smog, duistere steegjes en natuurlijk opiumhuizen, een plek waar ook inspecteur Fred Abberline (Johnny Depp) iets te veel tijd doorbrengt. Mr Abberline, de rebel without a cause avant la lettre, kan het opvallend goed met de straatmadeliefjes vinden en hij wordt dan ook eerder in vertrouwen genomen dan de andere flikken wanneer het moorden begint. Zoals reeds gesteld wordt het moorden niet bloederig maar juist zeer clean, esthetisch voorgesteld en in de uiteindelijke verklaring die de regisseurs aan de moorden toeschreven klopt dit ook wel.

Door deze subtiele manier van het in beeld brengen is de film waarlijk een genot om naar te kijken en bewijzen de broertjes Hughes dat ze talent in overvloed hebben. Toch heeft de steriele manier van filmen als gevolg dat je als kijker meer afstand neemt en zo de film iets van haar spanning ontnomen wordt. Daarbij wordt jammerlijk genoeg gekozen om het verhaal eerder als een whodunnit op te vatten dan als een echte thriller.

Hoewel op dit vlak de Hughes'es een steek hebben laten vallen, hebben ze voor de rest een pareltje van een duistere film afgeleverd. De broers, die al op hun 12de begonnen met filmpjes te draaien zijn vrij onbekend, hoewel hier binnenkort wel verandering in zal komen. Misschien kent u ze wel van de ghettofilms Menace II Society (MTV movie award, 1994) of American Pimp (1999). Met deze film bewijzen ze hun veelzijdigheid en bevestigen ze hun talent.

Nog een paar films van dit niveau en die andere beroemde regisseur-broertjes mogen uitkijken.

Frank Moens Helemaal (niet) akkoord? Lees de