Kissing Jessica Stein

De totaal onbekende Charles Herman-Wurmfeld heeft met een eveneens totaal onbekende cast een fantastische film gemaakt.

Jessica Stein is een succesvolle Joodse redactrice die er maar niet in slaagt een goede man te vinden. Nadat ze een contactadvertentie leest die haar zeer aanspreekt, maar die wel van een vrouw blijkt te zijn, overweegt ze misschien dat pad wel eens te bewandelen. Als goede joodse is ze echter zeer onwennig met dat idee en dit leidt tot zeer leuke situaties.. Als iemand die steeds alles onder controle wil houden onderzoekt de redactrice bijvoorbeeld eerst hoe vrouwen seks met elkaar hebben om dan tijdens één van haar eerste dates gewapend met massa's boeken en hulpmiddelen op haar partner af te stormen.

Nu, dit alles klinkt vreselijk clichématig. En ergens is dat natuurlijk wel zo; een joodse carrièrevrouw die geen man vindt.. doh.. en dan maar even een beetje lesbisch wordt.. Homoseksuele mannen en vrouwen die doen wat er van hun verwacht wordt.. Enfin, we hebben het allemaal al veel eerder gezien, al was het maar in 'Sex and the City'.

Wat deze komedie dan ook zo uniek maakt, is ten eerste de prententieloosheid van de cast. Ongetwijfeld door het feit dat niemand bekend is, is de manier van acteren veel vlotter en veel normaler dan een Denzel Washington die in zijn vorige 5 films voortdurend naar dat bladgouden beeldje zat te azen (om er maar een makkelijk slachtoffer uit te pikken). Ten tweede gedragen de personages, ook al zijn die misschien wat clichégewijs bij elkaar gezocht, zich zeer natuurlijk. Laten we eerlijk zijn, ook al heb je een cast bestaande uit personages die allemaal gestudeerd hebben, dan nog zit je meestal met dialogen die erop gericht zijn dat ook iedere twaalfjarige kan volgen. De spitsvondige, intelligente en echt wel grappige gesprekken zijn werkelijk kostelijk.

Wat misschien wel het belangrijkste voordeel van deze film is, is dat deze vrouwenfilm de vrouwen voor één keer eens niet als hersenloze, filmonkundige, cliché-opzoekende, 'als-het-maar-romantisch-is' stereotypen beschouwt. Integendeel. Door met succes de ideale balans te vinden tussen humor zonder belachelijk te worden, typerend te zijn zonder stereotyperend te worden, naar vrouwen gericht te zijn en niet naar pre-pubermeisjes, de problemen rond homoseksualiteit grappig, niet-seksueel, maar wel realistisch voor te stellen, is Kissing Jessica Stein één van die weinige échte goede vrouwenfilms geworden waar natuurlijk ook echte mannen van zullen genieten. Dames, laat de 'Message in a Bottle's', de 'Love Letter's' en de 'Katen en Leopolds' maar liggen en pak eens een film die jullie niet als idioten beschouwt. (ook al mag dit dan wishful thinking zijn) (sorry, ik kon het echt niet laten)

Frank Moens Helemaal (niet) akkoord? Lees de