Brotherhood of the Wolf

Le Pacte des Loups of Brotherhood of the Wolf, een Franse productie met de onbekende Christophe Gans als regisseur, zou wel eens de eerste Franse film in lange tijd worden die doorbreekt op internationaal gebied. Niet omdat hij zo goed zou zijn, de film steekt op geen enkel punt buiten haar collega's uit, maar wel vanwege de sterk doorgedreven Hollywoodiaanse aanpak.

Om te beginnen is er het onderwerp. Naar een waar gebeurd verhaal, dus... extra spannend. Gevaudan, een klein dorpje in het 18de eeuwse Frankrijk, wordt geterroriseerd door een geheimzinnig wolfachtig beest. Rieken, wolfsklemmen noch kogels kunnen het dier deren en de weinige overlevenden van zijn aanvallen beschrijven het duivelsgebroed als "twee keer de grootte van een wolf met kaken van een halve meter en lange stekels op de rug"... Als dat niet boeiend is...

Het onderwerp is niet enkel spannend maar eveneens super actueel. de Waaslandwolf, zeker zo mysterieus als die van Gevaudan is dan volgens mij ook gewoon uitgezet door Davis Films. Trouwens, na de persvisie kregen we allemaal duiding om de aanwezige journalisten toch maar te overtuigen dat wolven in feite hele vriendelijke, mensschuwe beestjes zijn. Alsof ik dat al niet wist, 'k heb er begot twee in de tuin zitten om de katten weg te houden.

Maar goed, het verhaal: Grégoire de Fronsac, de officiele koninklijke dierenopzetter wordt door Louis XV naar het dorpje gestuurd om het beest te doden en het aan zijn collectie jachttrofeeën te laten toevoegen. Deze zeer handige, knappe en intelligente superheld zal natuurlijk snel ondervinden dat het diertje zich niet zo makkelijk laat verschalken en Grégoire blijft langer dan gepland. Ondertussen wordt hij verliefd op de adelijke Marianne de Morangias (Emilie Dequenne) en rekent hij zo nu en dan in ware kung-fu / Crouching Tiger Hidden Dragon - stijl af met de stoute rovers en andere bendes die hem komen lastigvallen.

Naast het spectaculaire verhaal heb je ook nog de special effects die het geheel moeten 'sieren'. Tussen aanhalingstekens want ondanks de verdienstelijke pogingen komen de effecten toch net iets te gemaakt over.

Dus: ondanks het spannende uitgangspunt en de - bij momenten - vrij originele regie is Le Pacte des Loups toch geen topper. Het slabakken van het verhaal - de film is echt wel een half uur te lang - de soms knullige SFX en de te grote stereotypiciteit van de personages tonen aan dat de Fransen in dit genre toch nog wel wat van Hollywood hebben te leren. Maar het blijft een verdienstelijke poging, en daar draagt 's lands trots Emilie Dequenne, uiteraard toe bij..

Frank Moens Helemaal (niet) akkoord? Lees de