Que faisaient les femmes pendant que l'homme marchait sur la lune?

14 Juli 1969, terwijl enkele Amerikanen het in hun hoofd hebben gehaald om wat op de maan rond te huppelen worden in deze film échte problemen aangepakt.

Alles draait rond het complexe web van leugens dat Sacha heeft gesponnen om haar moeder, Esther, gelukkig te maken. Esther is er van overtuigd dat haar dochter glansrijk afgestudeerd is als dokter in Canada en nu terug is gekomen om haar te settellen, met een knappe man en vele kindjes in de nabije toekomst. Eigenlijk is Sacha lesbisch en heeft haar vriendin gedreigd het uit te maken als Sacha niet alles opbiecht aan haar moeder.

Maar Sacha is niet de enige met geheimen. Haar vader probeert voor iedereen verborgen te houden dat hun kledingszaak failliet aan het gaan is en verstopt alle rekeningen en schuldaanmaningen. Sacha's zus, gefrustreerd door haar lengte en genegeerd door zowat iedereen, probeert er stiekem achter te komen of ze al dan niet geadopteerd is. En oma gaat elke dag, helemaal opgetut buiten een wandeling maken.

Om de een of andere reden slaagt Sacha er nooit in te vertellen wat ze te vertellen had. Wil ze beginnen dan barst net moeder uit in een huilbui hoe gelukkig ze wel is nu Sacha terug is - ze heeft al zo weinig gelukkige momenten - of vraagt ze aan haar om even naar dat knobbeltje op haar borst te kijken - ze is nu toch dokter en om geld uit te sparen heeft ze gewacht tot Sacha terug was, enzoverder.. Daarbij.. wie is zij om het zeldzame geluk van haar moeder te doorprikken..

Natuurlijk escaleert uiteindelijk alles, zeker wanneer haar Canadese vriendin opeens voor de deur staat. niet zo eenvoudig om je daar uit te praten, of toch ?

'Que faisaient les femmes pendant que l'homme marchait sur la lune' is een opmerkelijke film en net enkel omdat ze het record langste filmtitel afneemt van I Still Know What You Did Last Summer. Deze Belgisch-Frans-Canadees-Zwitserse coproductie blinkt voornamelijk uit door de werkelijk sublieme acteerprestaties van dochter (Marie Bunel) en moeder (Hélène Vicent). Samen met een uitgekiende regie die perfect de twee persoonlijkheden in beeld weet te brengen maakt dit een zeer genietbare film. Of zoals de persmap ons al blokletterde : 'zeer geslaagd'.

Frank Moens Helemaal (niet) akkoord? Lees de