Mission: Impossible 2

Na Hard Target, Broken Arrow en vooral de voortreffelijke actieprent Face/Off, levert regisseur John Woo zijn vierde Hollywoodfilm af. Op vraag van hoofdacteur/coproducent Tom Cruise werd de actiefilmregisseur numero uno gestrikt om deze tweede Mission: Impossible te draaien.

Het moet gezegd, de actiescènes zijn vaak verbluffend en met veel stijl en oog voor detail gefilmd door Woo. Zeker één van de eerste sequenties waarin Cruise aan het bergbeklimmen is, is een lust voor het oog. Ook het laatste kwartier is wervelend. Maar toch kunnen we ons niet van het gevoel ontdoen het allemaal al eens eerder gezien te hebben, in Face/Off en in The Matrix. Zeker Woo's handelsmerk, de slomo's, werken tegen het einde toe enerverend. Ook deden veel scènes zeer veel aan de James Bond-reeks denken.

Een Russische dokter en vriend van Ethan Hunt ontwikkelt een baanbrekend medicijn, Bellerophon. Om hiertoe te komen, moest hij echter ook een vijand creëren; het dodelijke virus Chimaera. Sean Ambrose (Dougray Scott), vroeger collega van Hunt, vermoordt de dokter en maakt zich meester van Bellerophon. Chimaera wist hij echter niet te bemachtigen. Indien hij dat wel doet, kan hij heel de wereld op korte tijd besmetten en woekerprijzen vragen voor het antidotum.

Woo wou in vergelijking met de vorige Mission: Impossible, ook meer de ziel van de personages blootleggen. Ondanks de prima vertolkingen slaagt de cineast niet volledig in z'n opzet door het onwaarschijnlijke verhaal dat al te voorspelbaar is en door het feit dat in dit soort films vrijwel alles ondergeschikt is aan de actie.

Mission: Impossible II is een gestroomlijnde actiefilm dus, met stilistisch indrukwekkende scènes en gedreven acteurs. Het gebrek aan originaliteit en de voorspelbaarheid moet u er maar bij nemen. Eenvoudig, maar leuk vertier.

Jan Loisen Helemaal (niet) akkoord? Lees de