Mission to Mars

Vroeger stond de aankondiging "A Brian De Palma film" garant voor twee uur interessante cinema. Toen was er "Bonfire of the Vanities" en "Mission Impossible", de naam Brian De Palma kreeg een wrange nasmaak. "Snake Eyes" maakte gelukkig heel wat goed. Maar uiteindelijk vinden we De Palma terug in de goot. Laat het duidelijk zijn dat "Mission to Mars" al een even grote flop is als alle missies die tot nu toe probeerde Mars in kaart te brengen.

Anno 2020: een permanent bewoond ruimtestation zweeft rond de aarde. Mars ligt al lang binnen handbereik. Enkele goede vrienden bereiden zich voor op een missie naar de rode planeet. Slecht één van hen krijgt echter een kaartje, namelijk Luke Graham, de rol van Don Cheadle. Woody Blake en Jim McConnell, gespeeld door Tim Robbins en Gary Sinise, moeten het geheel volgen vanuit het commandocentrum in het ruimtestation. De missie van Luke lijkt een succes te worden tot ze een vreemde rotsformatie ontdekken. Wanneer ze het fenomeen van dichtbij bekijken, ontstaat er een gigantische storm die drie van de vier astronauten doodt. Het is aan Woody en Jim om hun vriend Luke te redden. Ze worden bijgestaan door de vrouw van Woody, Terri, en de jonge Phil. Wat op een reddingsmissie lijkt, groeit uit tot een ontknoping die zowaar het ontstaan van leven op aarde verklaart.

Het lijkt allemaal wat veel voor een film van net geen twee uur. Toch slaagt De Palma er in om het geheel verteld te krijgen. En dat is ook de enige verdienste die deze film heeft: hij is kort. Cinematografisch krijgen we welgeteld één noemenswaardige scène te zien. Wanneer Terri door het deel van het ruimteschip stapt dat voor kunstmatige zwaartekracht zorgt, moet de gevoelige kijker de kotszak binnen handbereik houden. Dezelfde kotszak kan je best binnen handbereik houden als je het einde van de film wil halen. Mission to Mars is zonder twijfel het ABSOLUTE dieptepunt in de carrière van een toch wel schitterend filmmaker. Alle clichés passeren de revue, vaak niet éénmaal, maar wel verschillende keren. De finale is ongelooflijk melig. Drama in de film komt recht uit een soap. De acteurs acteren ook slecht en komen nooit overtuigend over. Zelfs de visual effects zijn klote. Lang geleden dat ik nog eens de nood voelde om een film zo met de grond gelijk te maken. Alle respect voor het palmares van Brian De Palma, maar dit laatste wapenfeit lijkt meer op een uit de hand gelopen B-film. Met dank aan Dr. Pepper, Penzoil en Kawasaki zonder wie deze recensie niet mogelijk zou zijn geweest. Begrijpe wie begrijpe kan.

Edwin Colebunders Helemaal (niet) akkoord? Lees de