Murder by Numbers

De hoofdrol spelen in de film die je eveneens produceert... het is niet iedereen gegeven. Clint Eastwood bij tijd en wijlen bijvoorbeeld wel, denk aan Unforgiven en Honkytonk Man maar laten we ook Space Cowboys of True Crime niet vergeten. Andere Hollywoodianen hadden beter gequit while they were ahead. Sandra Bullock is er één van. Had ze met Hope Floats(1998) nog niet door dat ze iemand nodig heeft om haar ego in te tomen hadden Gun Shy of Miss Congeniality (beide 2000) haar verouderde Belgische frank wel mogen laten vallen. Niet dus, het resultaat is zoals te verwachten.

Cassie Mayweather is een rechercheur en voldoende zelfbewust om haar niet te schamen voor haar vrouwelijkheid. Ons Sandra vond blijkbaar dat dit feit ook voor de blinden en slechtzienden duidelijk gemaakt diende te worden door het beklagenwaardige publiek staaltjes van overacting voor te schotelen om U tegen te zeggen. De met open mond kauwgommende, seks-tijdens-eerste-afspraakje-initiërende, rechtop plassende, bierdrinkende, pizza-tijdens-lijkonderzoek-etende dame krijgt een moordzaak in handen waar alle clues elkaar lijken tegen te spreken. De moorden werden eigenlijk gepland door twee rijke, slimme studenten, de één asociaal en teruggetrokken, de andere hyperpopulair maar leeg van binnen: zijn er eigenlijk nog wel andere jongeren op deze planeet? De jongetjes vonden het wel fijn via een aantal valse sporen de politie te slim af te zijn, maar zal megabrein Mayweather hun snode plannen doorzien? De spanning is te snijden.

Niet dus. In de eerste plaats door het oninteressante verhaal. De korte inhoud zou je wel eens kunnen laten geloven dat een meesterlijk plan door de jongens bedacht werd of dat ze tenminste aan het seriemoorden gingen... Helaas had mevrouw Bullock in samenspraak met de regisseur het blijkbaar te druk met het ontwikkelen van de verschillende personages (en dan vooral het personage van Sandra zelf uiteraard) om zich zorgen te maken over spanning, een ingenieus plot of het vermijden van een langdradig onding wat ik - sorry dames - alleen maar een 'vrouwenthriller' kan noemen. Niet kijken dus, zeker niet als vrouw, u heeft het al zo moeilijk met al die vervelende verkeersregels te onthouden.

Frank Moens Helemaal (niet) akkoord? Lees de