Possession

Wat bezielt Neil LaBute, de Amerikaanse regisseurs van de inktzwarte, genietbare komedies 'In the Company Of Men', 'Your Friends & Neighbours' en Nurse Betty, om nu op de proppen te komen met een vederlichte romantische film, waarin elk greintje zwartgalligheid of ironie spoorloos is? 'Possession', de vierde film van de onafhankelijke cineast, is in alle opzichten een middelmatige film, die nergens getuigt van de aparte kijk die LaBute doorgaans heeft op mensen en relaties.

Gwyneth Paltrow speelt Maud, een geconstipeerde studente literatuur die samen met de schaamteloze Amerikaan Roland (gespeeld door LaBute's fetish-acteur Aaron Eckhart, ook bekend van Erin Brockovich en The Pledge) de relatie uitpluist tussen twee gereputeerde Victoriaanse dichters. De schrijver Randolph Henry Ash (Jeremy Northam) zou immers zo'n 150 jaar eerder een relatie gehad hebben met de grote dichteres Christabel LaMotte (Jennifer Ehle), hoewel geen enkel geschiedkundige bron daar ooit eerder melding van maakte. Maud en Roland, die zoals verwacht, elkaar helemaal niet liggen, raken gefascineerd door dit verleden en gaan als een ouderwets speurdersduo zonder scrupules, op zoek naar bewijzen.

Het Brits Academisch wereldje zit echter vol onbetrouwbare individuen, die de resultaten van die zoektocht maar al te graag zouden in handen krijgen ter ere van hun eigen prestige.

Dit idee is op zich niet slecht. 'Possession' is dan ook de verfilming van de gelijknamige, bekroonde roman van A.S. Byatt en een geschiedkundig onderzoek kan boeiender zijn dan het klinkt. Maar de afwisselende vertelstructuur (heden en verleden door elkaar) verliest zijn kracht op het witte doek. De beperkte duur van een film bied geen gelegenheid beide verhalen uit te werken, zodat 'Possession' weinig indruk maakt. Erger is echter dat de personages, zeker de nevenfiguren in het Victoriaans gedeelte, nauwelijks uitgewerkt en zéér stereotiep opgebouwd zijn.

De casting blijkt zelfs eerder op uiterlijk dan op acteertalent gebaseerd te zijn (zo zijn de 'slechterikken' duidelijk te herkennen aan hun stiff upper lip). Paltrow, die ook een Britse speelt, draagt haar blonde haren in een strenge knoet, zodat we zeker het contrast zien tussen haar en de cliché-Amerikaan, Aaron Eckhart, een stralende verschijning die het energieke van de Amerikanen moet symboliseren. De tegenstelling tussen de twee kon niet clichématiger uitgewerkt worden en je weet al van de eerste minuut dat de twee samen in bed zullen belanden (in een hotel dat zich - o, wat een toeval - vergist heeft zodat de twee één bed moeten delen...).

LaBute handelt dit banale liefdesverhaaltje af zonder enige flair, en weet ook weinig aan te vangen met de rommelige ontknoping. De scènes in het verleden zijn al helemaal ongemerkt aan je voorbijgegaan, en van de thema's als passie en jezelf durven loslaten, is niets te merken. We vermoeden dan ook dat hij halfweg dit project zijn interesse kwijt was en de klus routineus afhandelde. Dan kun je moeilijk verwachten dat een publiek wel moeite doet om dit te slikken.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de