Spy Kids 2: Island of Lost Dreams

Ooit was Robert Rodriguez de maverick-regisseur van één van de goedkoopste films aller tijden. 'El Mariachi' kostte slechts 7000 dollar, een peulenschil in de filmwereld, en was een groot succes. Rodriguez werd erkend als virtuoos cineast, met een groot gevoel voor humor en een voorliefde voor het bizarre, bijna kitscherige. Genietbare films als 'Desperado', en 'From dusk till Dawn' volgden en plaatsten de man omwille van zijn durf en creativiteit op één lijn met Tarantino. Duivel-doet-al bleek hij ook te zijn, want Rodriguez nam zowel regie, fotografie, scenario, decorontwerp, montage en zelfs de muziek van al zijn films voor eigen rekening!

Rodriguez verkocht zijn ziel echter aan de duivel en besloot mainstream-films te gaan maken. Zijn volgende project deed ons echter vermoeden dat de passionele filmmaker nog niet dood was. Zijn versie van de Amerikaanse tienerhorrorfilm, was er immers één met scherpe kantjes. In 'The Faculty', aan hoogst aangenaam B-filmpje met Elijah Wood en Josh Hartnette, bestreed een groepje scholieren hun door aliens bezeten leerkrachten immers met marihuana.

Maar de laatste jaren staat Rodriguez ongetwijfeld zelf stoned achter de camera. 'Spy Kids' was een blockbuster pur sang, een hyperkinetische aaneenschakeling van kleuren en lawaai, waarin twee kinderen ontdekken dat hun ouders eigenlijk geheime agenten zijn. Het succes van deze ridicule, groots gebudgetteerde jeugdfilm leidde tot twee sequels, waarvan de eerste nu onze zalen bereikt.

In 'Spy Kids 2' zijn de kinderen nu ook lid van de geheime dienst, wat hen tot opdrachten dwingt als het redden van de presidentsdochter uit haperende kermisattracties. Tot hun ouders ontvoerd worden, want dan mogen de twee snotapen op zoek naar hen, wat hen naar een mysterieus eiland leidt.

Rodriguez heeft zich met dit ding helemaal laten gaan. Van begin tot eind is 'Spy Kids 2' volgestouwd met special effects en snelle actie. De supersonische gadgets en futuristische transportmiddelen vliegen je om de oren, en zijn een ideaal afleidingsmanoeuvre. De (jonge) kijker blijft zo immers in de waan dat er een écht verhaal verteld wordt. Dit alles gaat uiteraard gepaard met heel veel debiele dialogen, gebracht door beroerde en irriterende acteurs, die in plastieken decors heen en weer rennen om de kijker te behoeden in slaap te vallen. Elk beeld uit deze film schreeuwt 'Kassa!Kassa!', waardoor het enige positieve aan deze film meteen ook genoemd is: de eerlijke, volkomen schaamteloze toegeving dat deze productie alleen maar bestaat om het zakgeld van kinderen zo snel mogelijk weer op te nemen in de economische kringloop van Hollywood.

Hoed u voor dergelijke onzinnige ondingen, en hoop samen met ons dat Rodriguez zich zo snel mogelijk herbront!

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de