The Year My Parents Went on Vacation

Het beeld dat regisseur Cao Hamburger in het in thuisland Brazilië luid bejubelde historisch drama The Year My Parents Went on Vacation schetst, is er een van een natie die hinkt op twee gedachten. Enerzijds floreerde ?s lands nationale sport en bekendste exportproduct: de Seleção dribbelde zich, onder impuls van de fabuleuze Pelé, in stijl richting derde wereldbeker en stuurde miljoenen landgenoten al heupwiegend de straat op. Anderzijds kreunde het Braziliaanse volk terzelfder tijde onder de militaire dictatuur, die de republiek stevig in haar greep hield, en alles wat linksgeoriënteerd en progressief was, vakkundig onschadelijk maakte.

Zo ook de ouders van de twaalfjarige Mauro. Wanneer de reactionaire overheid reuk krijgt van hun iets te vooruitstrevende ideeën, rest hen niets anders dan in allerijl op de vlucht te slaan. Op weg naar veiliger oorden wordt het schuchtere jongetje gedropt in Born Retiro, de Joodse wijk van São Paulo waar zijn grootvader een appartementje heeft. De man blijkt echter zopas het leven gegeven te hebben na een plotse hartaanval, waarop Mauro intrekt bij Shlomo, de Joodse buurman. Terwijl zowat de hele bevolking zich in barre tijden vastklampt aan de ? overigens prachtig gereconstrueerde - prestaties van Pelé, Rivelino, Tostão en andere kanariegele balgoochelaars, trekt Mauro op verkenningstocht door de al net zo fraai heropgetrokken metropool, leert zijn warmbloedige landgenoten vanuit nieuwe perspectieven kennen, en ontdekt geleidelijk aan de ware toedracht achter de ?vakantie? van zijn ouders.

Waar Hamburgers tweede langspeler had kunnen uitgroeien tot een zwaarbeladen politiekhistorisch drama, gaat hij echter resoluut voor een minder voor de hand liggende invalshoek. Door de onwetende Mauro als intradiëgetische vertelinstantie te laten fungeren, voorziet hij zijn film van een onconventionele, verfrissende look & feel. Tussen de regels zijn de huiveringwekkende gevolgen van de repressieve koers die Brazilië destijds vaarde, hoe langer hoe duidelijker te ontwarren. Desondanks wijkt het argeloze knaapje geen moment uit het brandpunt van de actie, waardoor The Year My Parents Went on Vacation bovenal een luchtig, nu en dan komisch, en bijwijlen hartverwarmend vertelsel is.

Sam Roggen Helemaal (niet) akkoord? Lees de