Jesus' Son

Deze anekdotische verfilming van een serie kortverhalen van cultauteur Denis Johnson zal u in Vlaanderen in de videotheek moeten gaan zoeken. Te ontoegankelijk voor het grote publiek, kreeg dit intimistische relaas over een jongeman wiens leven nogal wat vreemde bochten maakt, geen bioscooprelease. Nochtans is deze tragikomedie met metafysische kantjes de moeite waard.

FH (Fuckhead) is een aandoenlijke, vriendelijke junkie in een klein stadje in Iowa, begin jaren '70. Hij vertelt ons zijn geschiedenis: zijn relatie met de grillige Michelle, de herkomst van zijn bijnaam, de jobs die hij heeft uitgeoefend, de drugs, de obsessie voor een Amish-familie, de kruimeldiefstallen, en hoe dit alles voor hem een proces van verlichting en groeit betekende waar hij niet ongeschonden, maar wel waardig en volwassen is uitgekomen.
Het van de hak op de tak springen, het soms herbeginnen met het vertellen van een anekdote, het ontbreken van een echt begin en einde staan een coherente vertelling in de weg, maar dat ligt natuurlijk in FH's aard, wat er dan ook een zeer persoonlijk, consequent verteld verhaal van maakt. FH is onbesuisd, impulsief, een steeds opnieuw ontsporende trein, die zich goed bedoelend een weg zoekt door het leven. Of beter gezegd: het leven zoekt wat het met iemand als FH moet aanvangen.

Billy Crudup (Almost Famous, 'Big Fish'), een ijzersterke acteur die zich steeds weer volledig lijkt te geven, zet een schitterende FH neer. Zijn energiek acteerwerk verdient alle lof, maar hij wordt bijgestaan door een prachtige cast. Samantha Morton, lang voor Minority Report en In America al bezwerend en enigmatisch, geeft perfect gestalte aan Michelle; Dennis Hopper en Denis Leary duiken op in fascinerende bijrollen; Holly Hunter is voortreffelijk als een vrouw van wie alle echtgenoten en vriendjes gestorven zijn; En Jack Black, die we ooit voor een zeer onleuke Amerikaanse dikkerd hielden ('Shallow Hal') is alweer hilarisch (zie ook 'Orange County' en High Fidelity). Samen vormen ze een bont ensemble van kwetsbare figuren die naar eigen zeggen de schijn proberen op te houden geen wrak te zijn.

Deze licht nostalgische, meditatieve film vol gitzwarte humor (op een bepaald moment is Fear & Loathing in Las Vegas niet ver weg), weet met diepmenselijke emoties en transcendente sfeer een beladen, tragische ondertoon te bereiken die maar weinig Amerikaanse filmmakers beogen. Cineaste Alison Maclean bereikt met haar oogstrelende fotografie en getover met licht, beeld, montage en kleur haast een schoolvoorbeeld van filmtechniek, maar verliest daarbij nooit haar bescheidenheid en laat de vorm nooit de inhoud bepalen. Een krachttoer die haar hoog op de lijst van opkomende talenten plaatst. De soundtrack, vol '70-songs zonder als dusdanig herkenbaar te zijn, sluit naadloos aan bij de toon van het verhaal.

'Jesus'Son' is onontdekte klasse, die echter verspild zou zijn aan een groot publiek. Laat de bioscopen maar vollopen, wij zitten voor de buis met een unieke film die meerdere visies verdient.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de