Michel Vaillant

Het idee om 'Michel Vaillant', de gekende stripreeks van Jean Graton, te verfilmen, was lang niet slecht. De strip is zonder meer een succesformule: de verschijning van de niet bijster flamboyante titelheld en de voorspelbare scenario's worden ruimschoots gecompenseerd door een schat aan correcte informatie over het race-wereldje, het reilen en zeilen achter de schermen, het leven in de paddock, enz. Het optreden van legendarische piloten (Jacky Ickx, Niki Lauda, Thomas Siffert, Jacky Stewart, ...), de gedetailleerde informatie over circuits , renstals, sponsors en motor-technische gegevens maken 'Michel Vaillant' tot een faction-strip die de race-fanaat op zijn wenken bedient. Rest alleen nog de vraag: hoe kan een stripreeks, bestaande uit meer dan 50 albums, worden samengeperst tot één film?

Geen nood, want de Fransen beschikken immers over ene illustere Luc Besson, 'incontournable' sinds het commerciële succes van de Taxi-reeks. Onze zuiderburen zijn immers van mening dat alles wat deze buitengewoon arrogante regisseur/producer/ scriptwriter aanraakt, in goud verandert. De formule van 'Taxi' werd klakkeloos overgenomen: de productie en het scenario zijn van de hand van Besson, de regie wordt uitbesteed aan een arme sukkelaar zonder al te veel ervaring, wiens taak louter bestaat uit het naar de pijpen dansen van 'Dieu lui-mème'. De sukkelaar van dienst heet Louis-Pascal Couvelaire, die buiten het zielige Sueurs en het inblikken van de Citroën-reclamespots met Claudia Schiffer nog niks op zijn palmares heeft staan.

Het kan toch echt wel bijna niet anders dat Besson zijn scenario's neerpent op ongeveer 10 minuten, waarschijnlijk op de servet die hij tussen het nuttigen van vijf flessen Chateau Pétrus en het verorberen van een schotel Camembert op de grond heeft laten vallen. Et voilà: twee families, enerzijds The Leaders, vals en boosaardig, en anderzijds de Vaillants, vriendelijk en gewetensvol , zijn al jaren rivalen in de Formule 1. Beiden nemen ze deel aan de 24 uren van Le Mans, beiden vastbesloten om te winnen, maar The Leaders deinzen voor niks terug, ook niet voor sabotage...

Puur visueel hebben wij weinig op te merken: de race-scènes, vooral vanuit point of view in de cockpit, ogen bijzonder spectaculair en gestroomlijnd. En ja, het gehuil van voorbijzoevende V-12 motoren klinkt nu eenmaal als muziek in onze oren. Tot daar de positieve commentaar, want zelfs de grootste race-fanaat zal zich doodergeren aan het lamme scenario, de gekunstelde acteerprestaties (Sagamore Stévenin speelt de titelheld met waspoeder-achtige kleurloosheid) en de kromme dialogen. De louter Franstalige acteurs spreken immers Engels met haar op, net één gradatie minder erg dan het taaltje in 'Allo Allo' of van Gérard Dépardieu in '1492: Conquest of Paradise', maar toch voldoende om bijna twee uur lang de tenen gekromd te houden. Besson dacht dit waarschijnlijk te kunnen compenseren met opzichtig product placement van Franse merken zoals Michelin, Elf en Crédit Lyonnais, maar voor ons is hij definitief van zijn sokkel gevallen. Misschien moet er maar eens iemand een paar Italianen en Tunesiërs inhuren om deze 'Dieu' te behoeden voor nog meer miskleunen...

Pol Van Achter Helemaal (niet) akkoord? Lees de