Bridget Jones: The Edge of Reason

In Bridget Jones's diary werd ons een beeld geschetst van de single white female van de nineties: onzeker en neurotisch maar tegelijk charmant en innemend, niet onknap 'just slightly overweight', hopeloos verslaafd aan sigaretten en met geen enkel perspectief op professioneel of amoureus gebied. Hoewel de sentimentele (lees: conservatieve) romantiek uiteindelijk de bovenhand haalt, tilden de scherpzinnige monologen, de goed op elkaar ingespeelde cast en de herkenbare situaties de film qua humor alleszins boven het gemiddelde niveau uit.

"What happens after the happy end?" Dat werd het uitgangspunt van de sequel. Het happy end bestond erin, dat er eindelijk perspectief is gekomen in Bridget's liefdesleven (in de vorm van de adelijke advocaat/drooghark Marc D'Arcy) en dat haar professionele leven er op vooruit is gegaan (ze maakt zich belachelijk in een populaire talkshow). Een drietal maanden en "71 ecstatic shags" later vraagt Bridget zich af hoe ze Marc definitief voor zich kan winnen. Hij brengt de laatste tijd immers verdacht veel tijd door met zijn sexy secretaresse en bovendien heeft Bridget zelf zo haar twijfels rond Mark's sullige gewoonte zijn ondergoed op te plooien alvorens hij in bed duikt. Net op het moment dat Bridget geconfronteerd wordt met allerlei vragen over haar relatie wordt ze door haar baas naar Thailand gestuurd om een reportage te maken. Wie wordt haar co-presentator? Jawel, ex-minnaar "let's shag" Daniel Cleaver. Zo komen we bij het eigenlijke uitgangspunt: zal Bridget de nonchalante charmes van deze ladykiller opnieuw kunnen weerstaan?

Ach, wie de affiche (Renee Zellweger geflankeerd door Colin Firth en Hugh Grant) gezien heeft wist het immers al: we krijgen domweg exact hetzelfde verhaaltje voorgeschoteld. En om deze opgewarmde kost wat pittiger te maken wordt ons arme Bridget holderdebolder van hut naar her gestuurd. Zo staan onder meer skydiven en skiën op het programma en verschijnt ze met erg foute make up op een high society party. Een volgende twisted turn in het scenario en hup, ons Bridget zit opgesloten in een Thaïse cel waar ze haar medegevangenen de juiste woorden van 'Like a Virgin' leert. Keep the faith girls!

Het scenario is duidelijk beneden alle peil en alleen Hugh Grant slaagt erin zijn personage op even overtuigende wijze te brengen (het is hem dan ook op het lijf geschreven). Los van de occasionele snedige dialoog/monoloog blijft er van de spitsvondigheid van de eerste film dan ook maar weinig over. Het is dan ook evident dat Bridget Jones' Diary allerminst een vervolg nodig had en dat dit niet meer is dan totaal overbodige geldklopperij. Toch liet la Zellweger zich in een interview ontvallen dat er al sprake zou zijn van een derde film. Wie weet wat het zal worden? Briget Jones: Mission to Moscow? of; Bridget Jones: Beyond the Edge of Reason?

Ils Huygens Helemaal (niet) akkoord? Lees de