Alfie

Genre: Tragikomedie | Duur: 1u43 | 2004 | Release: 29 December 2004 | Land: Groot-Brittannië, VS | Regie: Charles Shyer | Cast: Jude Law, Omar Epps, Jane Krakowski, Marisa Tomei, Susan Sarandon, Sienna Miller

In 1966 brak Michael Caine door als de hitsige vrijgezel Alfie, in een film die vijf Oscarnominaties opleverde en als geen ander het mannelijk denken uit die tijd ironiseert. Jude Law, druk bezig van alle filmgenres te proeven, kruipt bijna 40 jaar later ook in de huid van Alfie. De rol van flamboyante dertiger met een gevarieerd seksleven en weinig zorgen zolang hij mooie kleren en wat cash in zijn zak heeft, lijkt de intussen tot sekssymbool gebombardeerde Brit wel op het lijf geschreven. Jammer genoeg is deze eerste film die Law helemaal alleen moet dragen, niet echt een succes.

De film Alfie steunt, net als bv. Bridget Jones's Diary en de sequel daarop, op een idee, een personage, in plaats van op een werkelijke plot. In de jaren '60 was dat niet erg. De brutale commentaren van Caine's Alfie gaven nog heel wat reden tot hilariteit en de prent haalde zijn bestaansrecht uit de knappe portrettering van een bepaald type. Maar in tijden waarin leuke series als Friends, Ally McBeal, Sex & The City en Will & Grace de idealisering van het vrijgezellenleven al volledig hebben uitgebuit, blijkt dat er over de Alfies van deze wereld niet veel meer te vertellen valt. Goed, Alfie is nu een metroseksuele man in plaats van een echte macho (hij draagt immers een roze hemd!), maar hij is ook te oppervlakkig, vervelend en heeft te weinig scrupules om hem sympathiek te vinden. Dat hij tegen het einde van de film beseft dat zijn leven leeg en nutteloos is, compenseert niet dat de kijker dan al anderhalf uur zoutloze liefdesperikelen heeft moeten doorstaan. Dat er nog één scène inzit die op échte emoties steunt, is enkel en alleen het werk van Susan Sarandon, die als de sexy Liz met Alfie mag afrekenen.

Het leukste aan deze banale en weinig originele film is dat Alfie schaamteloos commentaar geeft op de mensen om zich heen, en dit meestal recht in de camera terwijl het onderwerp vlakbij staat. Maar aangezien dit idee uit de originele film komt, valt ook daar dus geen eer te halen voor regisseur Shyer. Law mag dan al vaak talent getoond hebben, deze rol doet snakken naar een echt innemende Brit, zoals Ewan McGregor, hoewel dat achteraf beschouwd pas echt een verspilling van talent zou zijn.

Zo onnozel als Bridget Jones of stupide als vele Hollywoodkomedies wordt Alfie nooit, maar dat maakt niet dat er ook maar één minuut van deze film boeiend genoemd kan worden. De metroseksuelen van deze tijd zijn getrouwd met Spice Girls en hebben kinderen die Brooklyn heten. Zelfs dat maakt hen niet interessant. Boks daar als fictiefilm maar eens tegenop.