Buitenspel

Genre: Drama | Duur: 1u31 | 2005 | Release: 21 December 2005 | Land: België | Regie: Jan Verheyen | Cast: Filip Peeters, Joke Devynck, Ilya Van Malderghem, Warre Borgmans, Kris Piekaerts, Willy Manzi Kabera

Terwijl de doorsnee Vlaamse cineast steen en been blijft klagen -vaak terecht natuurlijk-, steekt de alomtegenwoordige Jan Verheyen zijn energie liever in het maken van films. Buitenspel heet zijn nieuwe film, een titel die even veelzeggend is als Hoekschop of Cornervlag en zodanig de lading amper dekt. Dat deze titel trouwens al een keer werd overwogen voor de eerste Team Spirit, wijst erop dat we enkel maar hoeven te weten dat voetbal een belangrijke rol speelt. Net als Team Spirit is Buitenspel overigens opnieuw een remake van een Nederlandse film, het in eigen land bijzonder succesvolle In Oranje.

Het hoofdpersonage is de 12-jarige Gilles (Van Malderghem), een voetbalfanaat wiens vader Bert (Peeters) steeds vurig aan de lijn staat te supporteren. Wanneer de man plots overlijdt, stort Gilles' wereld in. Vanaf nu moet hij zijn droom om het waar te maken in de voetbalwereld alleen realiseren. Dat wordt nog moeilijker wanneer ook zijn moeder (Devynck) voor een aantal nieuwe wendingen zorgt. Bovendien heeft de dokter slecht nieuws voor Gilles.

Verheyen weet intussen wel wat hij doet. In technisch opzicht valt er dan ook helemaal niets aan te merken op zijn film. De kleurrijke fotografie geeft de film een frisse look, terwijl een dynamische beeldvoering het verhaal vooruit helpt. De vlotte montage en prima geluidseffecten sluiten daar bij aan, terwijl Jan Leyers zorgt voor een sfeervolle en solide soundtrack. Ook het acteerwerk is meer dan puik. Peeters en Devynck zijn zelfs beter dan ooit tevoren.

Maar Buitenspel beschikt ook over een onoverkomelijk minpunt. Het behoorlijk naïeve verhaal is vanwege de weinig originele situaties en personages in grote mate voorspelbaar. De verstandelijk gehandicapte met goede bedoelingen, het perfect geïntegreerde migrantenkind, de al te pittoreske locaties, de moeder die zich veel te snel na de dood van haar man laat inpalmen door de boekhouder, de stereotiepe tienerromance, we hebben het allemaal al zo vaak gezien. Scenarist Ed Vanderweyden (Team Spirit 2) kent de conventies van het genre en wijkt daar beslist niet van af. De niet van slechte smaak gespeende Verheyen giet daar nog een scheut sentiment over en stuurt zo nadrukkelijk de emoties van de kijker. Snotteren zult u, maar als deze banale feelgoodfilm u echt weet te ontroeren, moet u dringend eens een écht pakkende prent bekijken.

Nu heeft Verheyen er nooit een geheim van gemaakt dat hij verhalen wil vertellen voor de massa, maar kan dat voor één keer niet met een iets complexere plot of wat minder karikaturale (neven)personages? Impliceert de -toch maar magere- ambitie om met je films enkel voor wat verstrooiing te zorgen, een tam scenario? Totnogtoe heeft Verheyen, op Alles Moet Weg na, niet één interessante of goede film gemaakt, maar zijn ijver valt niet in te tomen. Zonder snobistisch te willen wezen sturen wij u dan toch liever naar Een Ander Zijn Geluk, om maar een Vlaamse film te noemen die zowel artistiek als narratief risico's durft nemen. Verheyen supportert trouwens zelf al hevig genoeg voor zijn film.