Saints-Martyrs-des-Damnés

In het vervloekte stadje Saints-Martyrs-des-Damnés verdwijnen geregeld inwoners op mysterieuze wijze. Spek naar de bek van Raoul Bosch, hoofdredacteur van een blad over paranormale fenomenen. Die stuurt meteen zijn beste reporter Flavien en diens hulpje Armand erop af om de zaak tot op de bodem uit te spitten. De twee vrienden boeken een kamer in een oude herberg, maar niet lang daarna is van Armand geen spoor meer te bekennen. Reden te meer voor Flavien om uit te vissen wat er werkelijk aan de hand is. Van de bewoners moet hij echter geen hulp verwachten en ook de burgemeester en zijn handlangers zien hem liever gaan dan komen. Desondanks werpt zijn hardnekkige zoektocht naar verloop van tijd vruchten af. Hij wint het vertrouwen van een ex-prostituee en een slideguitar spelende cowgirl. Het zijn de bekentenissen van deze twee vrouwen die hem uiteindelijk naar de waarheid leiden.

Debuterend regisseur Robin Aubert maakt een fout die wel meer beginners maken. Hij durft geen risico?s nemen en speelt op veilig met een weinig verrassend verhaal, dat maar al te vaak teruggrijpt naar genreclichés. Een rinkelende telefoonpaal in the middle of nowhere, een hijgende point of view, de geest van een bruid die plotseling voor een rijdende auto opdoemt, u kunt zelf verder aanvullen.

Aan de andere kant durft hij hier ook mee te breken, door midden in de film de dreigende sfeer te laten varen voor het lentegevoel van weilanden onder een avondrode hemel. Even denk je zelfs in een Kusturica te zijn beland wanneer de regisseur een wel erg romantisch intermezzo inlast, om vervolgens doodleuk de draad weer op te nemen. Allemaal heel mooi gedaan, maar het ondergraaft een beetje de spanning.

Het dient gezegd: de Canadees is een meester in de edele kunst van het na-apen van regisseurs als Lynch, Tarantino en Amenábar. De film mist daardoor een eigen gezicht. De plot stelt niet veel voor en houdt je veel te lang aan het lijntje, zeker als je na verloop van tijd met zekerheid kan voorspellen wat er gaat gebeuren.

Gelukkig zijn daar nog de oogstrelend mooie fotografie (hoewel alles zich afspeelt in Canada, baadt het geheel in een broeierig westernsfeertje) en de uitstekende cast, met François Chénier op kop, wiens doorleefde rol ervoor zorgt dat je gaat meeleven met het personage van Flavien.

De keuze om verschillende genres (thriller, sciencefiction, romantische film) te mixen getuigt van lef, maar Aubert mist nog de ervaring om het er zonder kleerscheuren vanaf te brengen. Toch bewijst hij met dit vakkundig gemaakt debuut dat hij over heel wat talent beschikt.

Rob Molenbruch Helemaal (niet) akkoord? Lees de