City of the Living Dead

In dit trage maar soms extreem gore festijn geeft Fulci zijn zombies een ?psychic power?-sfeertje mee. Terwijl in het grijze stadje Dunwich een priester zich aan een boom verhangt, loopt een ?scéance? in New York helemaal mis: Mary ziet de priester omringd door zombies en valt schijndood neer. Dunwich blijkt een van de zeven poorten naar de hel te zijn. Tot daar de narratieve logica in een film die het resterende uur een steeds onmogelijker afwikkeling kent, maar waarin minstens twee ultiem klassieke horrormomenten zitten.

Voor Tarantino Kill Bill 2 maakte, moet hij immers de scène hebben gezien waarin Mary het levend begraven in haar graf uitschreeuwt ?en maar heel ternauwernood ontsnapt aan de in het graf ploffende bijlen. Een nog iets steviger maag heb je nodig bij een schitterende parodie op de Amerikaanse tienerfilm: een koppeltje zit te vrijen in de auto, als het meisje plots de verhangen priester ziet. Na Fulci?s typische extreme close-ups van de blikwisselingen tussen de twee, kotst het kind langzaam alle darmen en ingewanden eruit ?voor ze haar vriendje aanvalt.

Night Of The Living Dead is wat minder goed als Fulci?s The Beyond, maar door die paar gruwelijk geestige scènes (hadden we al verteld dat je hersenen uit verbrijzelde schedels ziet druppen?) absoluut essentieel voor elke horrorfan.

Jan Sulmont Helemaal (niet) akkoord? Lees de