Broken Trail

Het oudste genre uit de Amerikaanse filmgeschiedenis is maar niet klein te krijgen. Al vele malen werd de western dood verklaard, met de redenering dat alles wat binnen de grenzen van het genre mogelijk was toch al wel tot vervelens toe was uitgeprobeerd. Als een kat met negen levens stonden de cowboy- en indianenfilms telkens weer op uit de doden dankzij nieuwe, verfrissende benaderingen van de genreconventies. Zo zorgden de cowboys uit Brokeback Mountain midden jaren 2000 voor een ongeziene westernrevival en waren er de geniale televisieseries Carnivàle en Deadwood. Het in twee delen uitgebrachte Broken Trail kan echter als een spijtige bevestiging gezien worden van bovenstaande bewering. De jongste prent van oude krokodil Walter Hill kan nauwelijks boeien en komt al gedateerd over nog voor hij goed en wel van start gaat.

Anno 1898 zoekt de bejaarde cowboy Print Ritter zijn neef Tom Harte op om samen 500 paarden over heuvelachtige grasvelden te transporteren van Oregon naar Wyoming. Het serieuze bedrag dat hij daar mee kan opstrijken wil hij investeren in een nieuwe ranch. Op hun tocht ontfermen de goeie zielen zich over vijf Chinese meisjes die ze uit handen van een malafide vrouwenhandelaar weten te redden. Ondanks de taalbarrière kweken ze toch een speciale band met de jonge Oosterse vrouwen. De nieuwe wending doet hen ook hun verdere ambities in het leven bijstellen. Ondertussen moeten de twee kompanen ook geducht zijn voor enkele schietgrage stoere jongens, die het gemunt hebben op hun geld, paarden én vrouwen.

Topregisseur en scenarist Walter Hill, die toch enkele klassiekers als 48 Hours en Johnny Handsome op zijn naam heeft staan, lijkt het filmen niet meer in zich te hebben. Broken Trail verslikt zich in zijn ambitie om een diepzinnige karakterstudie te zijn en is integendeel een erg langzame, of om het minder eufemistisch uit te drukken: langdradige, en weinig relevante film. Hill kan uiteraard verzachtende omstandigheden inroepen. Broken Trail was in eerste instantie bedoeld als een tweedelige televisieserie, wat de lange speelduur verklaart. Dat neemt niet weg dat de film dramatisch weinig om het lijf heeft. In tegenstelling tot de snelheid die de kudde paarden haalt (overigens mooi in beeld gebracht), kabbelt het verhaaltje maar wat aan, zonder dat er veel noemenswaardig gebeurt.

De focus van Hill ligt voornamelijk op de karakters van zijn twee protagonisten, maar hij slaagt er niet in om hun persoonlijkheden en morele beslommeringen adequaat over te brengen. Ook de uitwerking van de relaties tussen de personages gebeurt een beetje knullig. In klassieke westerns zie je wel vaker een sterk onderscheid tussen de goeden en de slechten. In Broken Trail is dat niet minder het geval, wat de complexiteit en de geloofwaardigheid van de karakters niet ten goede komt. De functie van de shoot out op het einde van de film is ons ook niet echt duidelijk. Los van het feit dat de aanloop ernaartoe de aandacht van de kijker dient vast te houden draagt de gevechtscène dramatisch niets bij tot het verhaal of de ontwikkeling van de personages.

Langdradige en knullig opgebouwde western

Gelukkig is er nog ouwe getrouwe Robert Duvall. We hebben de brave man al interessanter rollen weten vertolken, maar zijn belichaming van de schalkse en tegelijk tragische cowboy Print Ritter is bij momenten aandoenlijk.

Het is frappant om vast te stellen dat Walter Hill eveneens de regisseur was van de pilot van Deadwood. Zowel qua stijl als kwalitatief verschilt deze topserie dag en nacht van Broken Trail. We raden fans van het 'Wilde Westen' dan ook ten stelligste aan om eerder die reeks te bekijken, die tenminste wel onderhoudend en historisch interessant is en die lekker niet op een vloeksalvo of schunnigheid meer of minder kijkt.

Jonas Rosquin Helemaal (niet) akkoord? Lees de